- Katılım
- 5 Eki 2013
- Mesajlar
- 181
- Tepkime puanı
- 3,105
- Puanları
- 113
ZİKRİN FAZÎLETİ
Allâhü Teâlâ’nın zikrine devam etmeden hiç kimse Allâh’ın rızâsına ulaşamaz. Allâhü Teâlâ, Ahzâb Sûresi’nin 41. ve 42. âyet-i kerîmelerinde -meâlen- “Ey îmân edenler! Allâh’ı çok zikir ile zikredin ve ona sabah akşam tesbih edin” buyurmuştur.
Bir hadîs-i kudsîde buyuruldu ki: “Ey Âdemoğlu, beni zikrettiğinde bana şükretmiş olursun. Benim zikrimi unuttuğunda ise bana nankörlük etmiş olursun.”
Hadîs-i şerîflerde de şöyle buyuruldu:
“Amellerin en üstünü zikrullahtır (Allah ism-i celâlini zikretmektir).”
“Her şeyin bir cilâsı vardır, kalblerin cilâsı da zikrullahtır.”
“Cennet bahçelerini gördüğünüzde onlardan faydalanın.” Ashâb-ı Kirâm: “Cennet bahçeleri neresidir?” diye sordular:
“Zikir halkalarıdır” buyurdular.
Evliyâdan Ebû Ali Dakkâk (rahimehullâh): “Zikir velilik fermânıdır. Kim zikre muvaffak olursa fermânı almış olur. Kim de zikirden mahrum kalırsa bu mertebeden azlolunmuş olur” demiştir.
Evliyâdan Zünnûn-i Mısrî (rahimehullah) da: “Zikirden kesilmek (mahrum kalmak) en büyük cezâdır” buyurmuştur.
Zikrin husûsiyetlerinden biri de zikir hakkında (meâlen) “Artık beni zikredin ki ben de sizi zikredeyim (yardımımı devam ettireyim).” (Bakara Sûresi, âyet 152) buyurulmasıdır. Bu nimet, bu ümmete mahsûs olup geçmiş ümmetlerden birine nasip olmamıştır.
Her hangi bir vakitle mahdud olmaması zikrin diğer bir husûsiyyetidir. Kul her vakit lisanla yahut kalple zikretmekle mükelleftir.
MEVLİD-İ ŞERÎF’TEN
Allah adın zikredelim evvelâ,
Vâcib oldur cümle işde her kula.
Allah adın her kim ol evvel ana,
Her işi âsân ide Allah ana.
Allah adı olsa her işin önü,
Hergiz ebter olmaya anın sonu.
Lügatçe: Hergiz: Asla, hiçbir zaman. Ebter: Eksik, kesik.
(İlahi ve Kasidelerle Mevlid-i Şerif, Fazilet Neşriyat)
Allâhü Teâlâ’nın zikrine devam etmeden hiç kimse Allâh’ın rızâsına ulaşamaz. Allâhü Teâlâ, Ahzâb Sûresi’nin 41. ve 42. âyet-i kerîmelerinde -meâlen- “Ey îmân edenler! Allâh’ı çok zikir ile zikredin ve ona sabah akşam tesbih edin” buyurmuştur.
Bir hadîs-i kudsîde buyuruldu ki: “Ey Âdemoğlu, beni zikrettiğinde bana şükretmiş olursun. Benim zikrimi unuttuğunda ise bana nankörlük etmiş olursun.”
Hadîs-i şerîflerde de şöyle buyuruldu:
“Amellerin en üstünü zikrullahtır (Allah ism-i celâlini zikretmektir).”
“Her şeyin bir cilâsı vardır, kalblerin cilâsı da zikrullahtır.”
“Cennet bahçelerini gördüğünüzde onlardan faydalanın.” Ashâb-ı Kirâm: “Cennet bahçeleri neresidir?” diye sordular:
“Zikir halkalarıdır” buyurdular.
Evliyâdan Ebû Ali Dakkâk (rahimehullâh): “Zikir velilik fermânıdır. Kim zikre muvaffak olursa fermânı almış olur. Kim de zikirden mahrum kalırsa bu mertebeden azlolunmuş olur” demiştir.
Evliyâdan Zünnûn-i Mısrî (rahimehullah) da: “Zikirden kesilmek (mahrum kalmak) en büyük cezâdır” buyurmuştur.
Zikrin husûsiyetlerinden biri de zikir hakkında (meâlen) “Artık beni zikredin ki ben de sizi zikredeyim (yardımımı devam ettireyim).” (Bakara Sûresi, âyet 152) buyurulmasıdır. Bu nimet, bu ümmete mahsûs olup geçmiş ümmetlerden birine nasip olmamıştır.
Her hangi bir vakitle mahdud olmaması zikrin diğer bir husûsiyyetidir. Kul her vakit lisanla yahut kalple zikretmekle mükelleftir.
MEVLİD-İ ŞERÎF’TEN
Allah adın zikredelim evvelâ,
Vâcib oldur cümle işde her kula.
Allah adın her kim ol evvel ana,
Her işi âsân ide Allah ana.
Allah adı olsa her işin önü,
Hergiz ebter olmaya anın sonu.
Lügatçe: Hergiz: Asla, hiçbir zaman. Ebter: Eksik, kesik.
(İlahi ve Kasidelerle Mevlid-i Şerif, Fazilet Neşriyat)
