- Katılım
- 7 Nis 2012
- Mesajlar
- 667
- Tepkime puanı
- 33
- Puanları
- 28
SADECE SEVDİM BEN...UMUTSUZCA..
Yorgunluklarım oldun. Ağlayan gözlerim. Susan dudaklarım ve en büyüğü de sebebim oldun...
Saatlerce ağlamak koymuyor da, tutulmayan her söz yakıp yıkıyor içimi.
Öksüz kaldım sevda yokuşlarında. Ağır yaralı düştüm hasret ayazlarında. Her yeni sevda da 'işte gerçeği buldum' der insan. Her yeni sevda gerçek gelir insana. Benim tek ve gerçek sevdam sendin..
Keşke diyorum şimdilerde, keşke hep derin ve dipsiz bir kuyu olarak kalsaydın yüreğimde. keşke ağır yaralı bırakmasaydın aşkımı.. Keşke...
Günler geçmediği gibi bir de azraille pazarlıktayım bu kentte.. O da bıktı benden biliyorum..
Bu gece de sabah oldu. Eskiden oturup hayal kurardım. Geleceği önüme getirip seyrederdim. Hayallerim de terketti beni. Gerçekleşmeyeceğini anlayınca onlar da gitti...
'severek ayrılmak' ne kadar da anlamsız bir söz.'seven ayrılır mı ki?'
Mutsuzluğumun sebebi çok fazla sevmek değil,
sevdiklerimden aynı sevgi ve ilgiyi görmememdir..
Garip gönlümü içten içe yakıp kavuran aşk değil,
sevdiğimle beraber olabileceğim günlerin hasretidir..
Gözyaşlarımın nedeni ağlamayı çok istediğimden değil,
içimdeki özlem bulutlarının mahzun gözlerime yağmasıdır..
Ve ölümü istememin sebebi yokluğun değil,
verilmiş onlarca sözün tutulmamasıdır...
Moderatör tarafında düzenlendi:
