Bir demet fiyaka takıp yakasına
ve medeniyetten uzaklaştırıp sözlerimi
kırmızı ışıkta geçirmek istiyordum
yumuşak dokulu harfler yetmiyor bazen
yurdunu terk eden sessizliğim
sert harfler sarf edip geri dönebilse
bugün soframa aç gelenleri
öfkelerimle doyurmak istiyordum
ihanet felcinin içimde yarattığı hasar
sözlerimin kalbini çarpıtınca
kurşunumun da nefesi hızlandı
öfkemin nikotinli teri dilimi ıslattıkça
tükürmek istiyordum
yapamadım...
sağ yanağıma atılan tokat yüzünden
sol yanağıma kırmızı bir gül çizdirdim
bazen sofradan aç kalkmalı
diyerek yutkundum
pişmanlıklarımın soyundandı
kuşak çatışması yaşayan iyiliklerim
kötülüklerimin ikiz kardeşiydi
birinin varlığı diğerine bağlı olan
bütün zıtlıklar gibi
sol yanım size dönük
ve bugün gerçekten kötüyüm
en büyük iyiliği doğuracak kadar
Moderatör tarafında düzenlendi:
