Olmak ve Ölmek Arasına Atılan Ad'ım., Duygusal Resimli Şiirler, Resimli şiirler

*NiSaN*

Misafir
Katılım
6 Şub 2010
Mesajlar
6,122
Tepkime puanı
1,023
Puanları
166
Konum
Manisa/Akhisar
Web sitesi
www.nisanforum.com
music-thumb-457x373-3088.jpg

Notalarını kaybetmiş şarkılardan, dizeleri yitmiş şiirlerden geliyordum.
Sesszliğimi alnına dayayıp, tehditler savurduğum çığlıklardan dönerken,
bilincin altına hayati şantajlarla yatırılmış ölümlerin rahminden düş'tüm.

Kanadım,
kendi kanımı emdim,
kanımı yüzünüze tükürürken dua diye okuduğum lânetlerdi.
Gelmişinize, geçmişinize söverken, küfrüm Tanrı'mdı oku diyen; taptım.
Canınıza okudum!




Dudaklarında neşter izinden bozma tebessümlere soyunmuş, çıplak, arsız, yeni yetme cesetlere dokundum!
Kendi kendini becerenlerin orgazm çığlıklarının kucağında büyüttüğüm bir çocuğa ağlarken,
sözlerimden damlayan lânetlenmiş yaşamların ölü spermlerinden arınamadım.





15526269.jpg

Salyaları akan insan kıyafetli sürüngenlerin arasına bırakılmış kabuğu sağlam içi çürük bir yem güdüsü saplanırken boğazıma...
Bir zar, evet bir zar sarıp sarmalayan ve ar ve namus gibi yaftalara sarmalanmış ve ürkünç ve utandırıcı ve hayvani!

- Akıl vermek gibi olmasın da Tanrı'm...
Neden insanlığa dikmedin o zarı?
Bakar anlardık, yırtıksa; ne mal olduğunu!

Kabuğumu soyun,
soyunurken üzerimdeki irinli cesetten...
Ruhumu bağlayan kabuğu soyun!
Yalnız yaralarımla Tanrı'nın gölgesinden kaçacağım.


Yalanların arka sokaklarında güzel yüzlü, elleri tinerli gerçeklere sarıldım.
Ayakları olmayan, hayat koşan; dudaksız adamlarla öpüştüm.
Tanrı ellerinden kayıp düşmüş, Tanrı evlerine terkedilmiş şiirlerin annesiydim.
Ölgün inançların pazarında ırzına geçilen sermayeydim, kendimle seviştim.
Çok * tanıdım; çocukları arkadaşımdı, dostumdu, sevgilimdi, bir şeyimdi işte...
Hiçbir * çocukluklarını görmedim!

- İnancımı kaybettim, Tanrı'm! İnandır beni.

Apoletleri düşerken vicdanın,
şeytanı etten kemikten yaratan bedenlerce,
ateşe verildiğinin şahidiyim, Tanrı'nın...

Bu yük ne ağır,
bu yük kimsenin cennetine göre değil,
bu yük sığmıyor cehennemime!

Kimin kitabı aklayacak siyahımı?
Hangi kan döken emir,
örtecek kanamamı?



2126.jpg

Tanrı gibi...

Ben hep bir baba aradım; bana anne olabilecek...
Bütün fahişeler annem olmak isterken
ve bütün fahişelerin babam içindeyken...

Sevdiğim insanları tanımak istemiyorum!

Her sabah enseme çivi gibi çakılan soğuk nefeslerin intiharımı bekleyişiyle uyanıyorum.
Ölümü sevişim yanıltmasın, daha değil...
Hayat toplasan yazılacak iki şiir kadardı;
bir geceydi,
kirpiklerinden sallandığım imgelerden,
ve yarı bele kadar sarktığım dizelerden
bir şiir yazdım.

Son şiirim, yazılmadı!

Her uyandığımda bütün adamları öldürüyorum babam diye
ve annem sanıyorum her kadını...
Uyumalıyım şimdi, unutmalı ve asla uyanmamalı.

- Uyut beni Tanrı'm, sonsuza!

Beni kimsenin bulamayacağı bir yere, kendime gidiyorum.
Ki kendim güzel bir kadın ölüsüdür,
yaşamanın ne olduğunu en iyi O bilir..





 
  
 
Moderatör tarafında düzenlendi:
Paylaşım için teşekkürler..
 
    
 
 
Üst Alt