- Katılım
- 24 Nis 2014
- Mesajlar
- 609
- Tepkime puanı
- 554
- Puanları
- 93
Küçük kız, kendini bildiği günden beri annesinden büyük bir şefkat görmüş ve ondan duyduğu sözlerle, pamuk prensesten daha güzel olduğuna inanmıştı. Ona göre, nur yüzlü ve badem gözlüydü. Bir tanecik yavrusuydu her zaman.
İlkokula başlayınca işler değişti. Arkadaşları onun çirkin olduğunu söylemekteydi. Küçük kız herkes birbirini kıskanıyor diye onlara inanmadı. Ama birkaç yılda gerçeklerle yüzleşti. Annesinin bir pamuğa benzettiği yüzü, çiçek bozuğu bir cilde sahipti. Badem dediği gözleri ise şaşıydı. Demek ki annesi onu aldatmış ve yıllar yılı çekinmeden yalan söylemişti.
Genç kızın anne sevgisi, kısa bir süre sonra nefrete dönüştü. Evlenme çağına gelmiş olmasına rağmen yüzüne bakan yoktu. Üstelik gözleri de bütün tedavilere rağmen düzelmiyordu. Genç kız, doktorların gizlice yaptığı konuşmalardan kör olacağını anladığında çılgına döndü ve kendisini hala çocukluk yıllarındaki yalanlarla seven annesinin bu yalanlarına dayanamayıp evi terk etti. Fakat annesi uzak bir yerde iş bulduğunu söyleyerek önce davrandı ve kazandığı paraları bir akrabasına gönderip, kızına bakmasını rica etti.
Genç kız bir süre sonra göremez oldu. Karanlık dünyasıyla baş başaydı. Bu arada annesini hiç merak etmiyordu.
Bir gün doktorlar uygun bir çift göz bulduklarını söyleyerek kızı ameliyat ettiler. Ancak o gözünü açtığından yine aynı yüzü görmekten korkuyordu. Fakat kör olmak zordu en azından kimseye yük olmazdı. Genç kız aynaya baktığında müthiş bir çığlık attı. Karşısında bir dünya güzeli vardı. Yüzündeki bozukluklar tamamen kaybolmuştu. Burnu düzelmiş, kepçe kulakları normale dönmüş ve yaban otlarını andıran saçları dalga dalga olmuştu.
Genç kız yanındaki yaşlı doktora sevinçle sarılarak estetik ameliyatını siz mi yaptınız diye sordu. Yaşlı doktor ise “böyle bir ameliyat yapmadıklarını söyleyerek gülümsedi. Annenin bağışladığı gözleri taktık kızım, Sen onun gözünden gördün kendini.
İlkokula başlayınca işler değişti. Arkadaşları onun çirkin olduğunu söylemekteydi. Küçük kız herkes birbirini kıskanıyor diye onlara inanmadı. Ama birkaç yılda gerçeklerle yüzleşti. Annesinin bir pamuğa benzettiği yüzü, çiçek bozuğu bir cilde sahipti. Badem dediği gözleri ise şaşıydı. Demek ki annesi onu aldatmış ve yıllar yılı çekinmeden yalan söylemişti.
Genç kızın anne sevgisi, kısa bir süre sonra nefrete dönüştü. Evlenme çağına gelmiş olmasına rağmen yüzüne bakan yoktu. Üstelik gözleri de bütün tedavilere rağmen düzelmiyordu. Genç kız, doktorların gizlice yaptığı konuşmalardan kör olacağını anladığında çılgına döndü ve kendisini hala çocukluk yıllarındaki yalanlarla seven annesinin bu yalanlarına dayanamayıp evi terk etti. Fakat annesi uzak bir yerde iş bulduğunu söyleyerek önce davrandı ve kazandığı paraları bir akrabasına gönderip, kızına bakmasını rica etti.
Genç kız bir süre sonra göremez oldu. Karanlık dünyasıyla baş başaydı. Bu arada annesini hiç merak etmiyordu.
Bir gün doktorlar uygun bir çift göz bulduklarını söyleyerek kızı ameliyat ettiler. Ancak o gözünü açtığından yine aynı yüzü görmekten korkuyordu. Fakat kör olmak zordu en azından kimseye yük olmazdı. Genç kız aynaya baktığında müthiş bir çığlık attı. Karşısında bir dünya güzeli vardı. Yüzündeki bozukluklar tamamen kaybolmuştu. Burnu düzelmiş, kepçe kulakları normale dönmüş ve yaban otlarını andıran saçları dalga dalga olmuştu.
Genç kız yanındaki yaşlı doktora sevinçle sarılarak estetik ameliyatını siz mi yaptınız diye sordu. Yaşlı doktor ise “böyle bir ameliyat yapmadıklarını söyleyerek gülümsedi. Annenin bağışladığı gözleri taktık kızım, Sen onun gözünden gördün kendini.
