Selâm verirken; “Esselâmü aleyküm ve rahmetullâh” denildiğinde (Rahmetullâh’ın) sonundaki “he”ye hareke verilmez. İkinci selâmda da sesi evvelkinden aşağı kılmak sünnettir.
İkinci secdeden kalkarken özürsüz bir yere dayanılmaz, belki dizlerine dayanır ve oturmaksızın ayağa kalkar.
Secde ederken veya kalkarken başındaki şey (takke) çıkarsa bir eliyle, amel-i kalil ile alıp başına giyip de kılmak başı açık kılmaktan faziletlidir.
(Dışarıdan gören kimsenin namazda olmadığına hükmedeceği şey ameli kesirdir. Bunun aksi ise ameli kalildir.)
Namazda sadece Fâtiha’nın okunduğu rek’atlerde (öğle namazının farzının üç ve dördüncü rek’atleri gibi) sehv ile zamm-ı sûre okunsa sehiv secdesi lâzım olmaz.
Namazın rükunlarının tertib üzere dua olunması lâzımdır.
Selâm verdikten sonra “Allâhümme entes-selâm ve minkes-selâm, tebârekte ya zel-celâli ve ikrâm” demek sünnettir.
(Farz) Namaz kılarken kimsenin çağırmasına cevap için namazı kesmek caiz değildir. Anası ve babası dahi çağırsa böyledir.
Ancak başlarına mühim bir şey gelip yardım isterlerse namazı keser.
Bir kimsenin malını yahud canını bir zarardan korumak için de namazı keser.
