- Katılım
- 5 Eki 2013
- Mesajlar
- 181
- Tepkime puanı
- 3,105
- Puanları
- 113
MUHAMMED MUSTAFÂ, ALLÂH’IN RESÛLÜ VE İNSANLARIN EFENDİSİDİR
İmâm-ı Rabbânî Hazretleri buyurdular: “Arab'ın ve Acem (Arap olmayanlar)ın en faziletlisi olan Resûlullah'ın (s.a.v.) fazileti hakkında rivâyet olunanların birkaçını yazarak, âhiretteki kurtuluşa vesile kılmak istedim. Ancak ben sözlerimle onu medhediyor değilim, bilakis ondan bahsederek sözlerimi süslüyorum: “Şüphesiz Muhammed (s.a.v.), Allâh'ın resûlü ve Âdemoğlunun efendisidir. Kıyâmet gününde tâbileri ve ümmeti en çok olacak peygamberdir.”
“Allah katında, evvelkilerin ve sonrakilerin en keremlisi, en değerlisidir.”
“Kabrin kendisine açılacağı ilk kimsedir. İlk şefâat edecek ve şefâati ilk kabul olunacak olandır. Cennetin kapısını ilk çalacak olan ve kendisine cennet kapıları ilk açılacak olan kimsedir.” “Kıyâmet gününde, -altında Âdem (a.s.) ve ondan sonraki ümmetler olduğu hâlde- hamd sancağını taşıyacak olan odur.” Şu sözleri buyuran da odur:
“Biz (dünyâda) sonuncularız, kıyâmet gününde ise en öne geçenler biziz. Ben bir söz söylüyorum, ama övünmek için değil; Ben Allâh'ın habîbiyim.”
“Ben resullerin rehberiyim, övünmek için söylemiyorum. Ben son peygamberim, bunu övünmek için söylemiyorum.”
“Ben Abdülmuttalib oğlu Abdullah oğlu Muhammed'im. Muhakkak Allâhü Teâlâ bütün mahlûkâtı yarattı ve beni onların en hayırlıları içerisinde kıldı. Sonra onları iki fırkaya ayırdı ve beni en hayırlı fırkada kıldı. Sonra onları kabilelere ayırdı ve beni en hayırlı kabilede kıldı. Sonra onları evlere ayırdı ve beni en hayırlı evde kıldı. Ben onların ev ve nefis cihetinden en hayırlısıyım.” “İnsanlar tekrar diriltildikleri zaman kabrinden ilk çıkacak olan benim. İnsanlar Allâh'ın huzuruna çıktıkları zaman, onların rehberi benim. Sustukları zaman onların hatibi, (sözcüsü) benim. Hapsolundukları zaman, onların şefâatçisi benim. Ümid kestikleri zaman, onların müjdeleyicisi benim. Kerem sancağı ve cennetin anahtarları o gün bendedir. Hamd sancağı o gün bendedir. Rabbim katında ben, Âdemoğlunun en keremlisiyim...” “Kıyâmet günü olduğu zaman ben, peygamberlerin imâmı, onların hatibi ve onların şefâatlerinin sâhibi (şefâatcıları) olacağım, bunu da övünmek için söylemiyorum.” (Mektûbât-ı İmâm-ı Rabbânî, 1/m. 44)
İmâm-ı Rabbânî Hazretleri buyurdular: “Arab'ın ve Acem (Arap olmayanlar)ın en faziletlisi olan Resûlullah'ın (s.a.v.) fazileti hakkında rivâyet olunanların birkaçını yazarak, âhiretteki kurtuluşa vesile kılmak istedim. Ancak ben sözlerimle onu medhediyor değilim, bilakis ondan bahsederek sözlerimi süslüyorum: “Şüphesiz Muhammed (s.a.v.), Allâh'ın resûlü ve Âdemoğlunun efendisidir. Kıyâmet gününde tâbileri ve ümmeti en çok olacak peygamberdir.”
“Allah katında, evvelkilerin ve sonrakilerin en keremlisi, en değerlisidir.”
“Kabrin kendisine açılacağı ilk kimsedir. İlk şefâat edecek ve şefâati ilk kabul olunacak olandır. Cennetin kapısını ilk çalacak olan ve kendisine cennet kapıları ilk açılacak olan kimsedir.” “Kıyâmet gününde, -altında Âdem (a.s.) ve ondan sonraki ümmetler olduğu hâlde- hamd sancağını taşıyacak olan odur.” Şu sözleri buyuran da odur:
“Biz (dünyâda) sonuncularız, kıyâmet gününde ise en öne geçenler biziz. Ben bir söz söylüyorum, ama övünmek için değil; Ben Allâh'ın habîbiyim.”
“Ben resullerin rehberiyim, övünmek için söylemiyorum. Ben son peygamberim, bunu övünmek için söylemiyorum.”
“Ben Abdülmuttalib oğlu Abdullah oğlu Muhammed'im. Muhakkak Allâhü Teâlâ bütün mahlûkâtı yarattı ve beni onların en hayırlıları içerisinde kıldı. Sonra onları iki fırkaya ayırdı ve beni en hayırlı fırkada kıldı. Sonra onları kabilelere ayırdı ve beni en hayırlı kabilede kıldı. Sonra onları evlere ayırdı ve beni en hayırlı evde kıldı. Ben onların ev ve nefis cihetinden en hayırlısıyım.” “İnsanlar tekrar diriltildikleri zaman kabrinden ilk çıkacak olan benim. İnsanlar Allâh'ın huzuruna çıktıkları zaman, onların rehberi benim. Sustukları zaman onların hatibi, (sözcüsü) benim. Hapsolundukları zaman, onların şefâatçisi benim. Ümid kestikleri zaman, onların müjdeleyicisi benim. Kerem sancağı ve cennetin anahtarları o gün bendedir. Hamd sancağı o gün bendedir. Rabbim katında ben, Âdemoğlunun en keremlisiyim...” “Kıyâmet günü olduğu zaman ben, peygamberlerin imâmı, onların hatibi ve onların şefâatlerinin sâhibi (şefâatcıları) olacağım, bunu da övünmek için söylemiyorum.” (Mektûbât-ı İmâm-ı Rabbânî, 1/m. 44)
