- Katılım
- 24 Nis 2014
- Mesajlar
- 609
- Tepkime puanı
- 554
- Puanları
- 93
Dedem hasta oldu, diyordu telefonda Mete yegenim.
Kasabadaki saglik ocagina götürmüsler.
Doktor ise “Bu nüzul olmus. Ona biz müdahale edemeyiz” demis. Enistem de alip Tip Fakültesine götürmüs.
Oradan da eve getirecekmis.
Büyük geçmis olsun... Allah sifalar versin, dedim.
Telefonu kapatirken içim bir tuhaf oldu...
Ablamin hali geldi gözümün önüne...
Ablam ki hiç kimseye merhamet göstermezdi.
“Düsene de bir tekme sen vuracaksin” derdi.
Niye mi geldi gözlerimin önüne
Bir sene önceydi... ihtiyarlamis olan babam ki onun da babasi... Hastalanmisti... Kendi basinaydi. Bakacak kimsesi yoktu...
Biz esimin devlet memuru olmasi sebebiyle yaninda kalamiyorduk. Babam ise yaslilik sebebiyle evinden yurdundan pek ayrilmak istemiyordu.
Ablamlar yakin oldugu için hastaneden çikista “söyle iyilesene kadar birkaç gün” onlarda kalmak istemis.
Ama ablam iki gün sonra “ben bu ihtiyara bakamam” diyerek adeta kovmus babami...
Yani öz babasini evet...
Ben babasi diyorum o ise “ihtiyar” diyor babama.
Eskiden de bencildi ama evlendikten sonra bizi hepten unutmustu. Evlendikten sonra da bizle ilgili ne varsa hepsini bir kalemde silivermisti.
“Ben hiç kimseye bakamam” demisti simdi de.
Hayatin hep kendi istedigi gibi olacagini zannediyordu...
Kimse kendinin ne olacagini bilebilir mi
Büyük konusmustu.
simdi ne olacakti
Bu kez kayinpederiydi felç olan...
Allah kimsenin basina vermesin, felç olan insan yatalak insandi. Onun kisisel ihtiyaçlarinin giderilmesi, hepsi ayri bir is ayri bir sorumluluk gerektiriyordu.
Evde o oldugu sürece birakip bir yere gidilmesi de mümkün degil... Yani ona bakacak olan kisi, onun yataginin basucunda olmaliydi.
Ve bu yasli adamcagiz Tip Fakültesi hastanesinde yapilacak tetkiklerden ve
uygulanacak tedavilerden sonra ister istemez ablamin evine gelecekti...
Çünkü bir evin bir ogluydu enistem.
Hadi bakayim abla, dedim içimden...
Davranabilir misin öz babana davrandigin gibi
“Öyle ol” demiyorum elbet.
Ama öyle davranabilir misin O çok sevdigin kocaciginin babasi...
Ve enistem masallah babasina kol kanat geriyor.
Alip evine getiriyor...
Sen ise kendi babani “ihtiyara bakamam” diye kapiya koymustun.
Ne yatalakti, ne bir sey... Yasliydi sadece...
Bir tas sicak çorbaya ihtiyaci vardi...
“Ben ihtiyara bakamam” diye kovarken çok rahattin.
simdi Rabbim sana yatalak bir ihtiyar gönderdi.
Allah kimseyi büyük sözüyle imtihan etmesin...
Kimseyi kimsenin eline düsürmesin. Hastalara acil sifalar versin.
Kasabadaki saglik ocagina götürmüsler.
Doktor ise “Bu nüzul olmus. Ona biz müdahale edemeyiz” demis. Enistem de alip Tip Fakültesine götürmüs.
Oradan da eve getirecekmis.
Büyük geçmis olsun... Allah sifalar versin, dedim.
Telefonu kapatirken içim bir tuhaf oldu...
Ablamin hali geldi gözümün önüne...
Ablam ki hiç kimseye merhamet göstermezdi.
“Düsene de bir tekme sen vuracaksin” derdi.
Niye mi geldi gözlerimin önüne
Bir sene önceydi... ihtiyarlamis olan babam ki onun da babasi... Hastalanmisti... Kendi basinaydi. Bakacak kimsesi yoktu...
Biz esimin devlet memuru olmasi sebebiyle yaninda kalamiyorduk. Babam ise yaslilik sebebiyle evinden yurdundan pek ayrilmak istemiyordu.
Ablamlar yakin oldugu için hastaneden çikista “söyle iyilesene kadar birkaç gün” onlarda kalmak istemis.
Ama ablam iki gün sonra “ben bu ihtiyara bakamam” diyerek adeta kovmus babami...
Yani öz babasini evet...
Ben babasi diyorum o ise “ihtiyar” diyor babama.
Eskiden de bencildi ama evlendikten sonra bizi hepten unutmustu. Evlendikten sonra da bizle ilgili ne varsa hepsini bir kalemde silivermisti.
“Ben hiç kimseye bakamam” demisti simdi de.
Hayatin hep kendi istedigi gibi olacagini zannediyordu...
Kimse kendinin ne olacagini bilebilir mi
Büyük konusmustu.
simdi ne olacakti
Bu kez kayinpederiydi felç olan...
Allah kimsenin basina vermesin, felç olan insan yatalak insandi. Onun kisisel ihtiyaçlarinin giderilmesi, hepsi ayri bir is ayri bir sorumluluk gerektiriyordu.
Evde o oldugu sürece birakip bir yere gidilmesi de mümkün degil... Yani ona bakacak olan kisi, onun yataginin basucunda olmaliydi.
Ve bu yasli adamcagiz Tip Fakültesi hastanesinde yapilacak tetkiklerden ve
uygulanacak tedavilerden sonra ister istemez ablamin evine gelecekti...
Çünkü bir evin bir ogluydu enistem.
Hadi bakayim abla, dedim içimden...
Davranabilir misin öz babana davrandigin gibi
“Öyle ol” demiyorum elbet.
Ama öyle davranabilir misin O çok sevdigin kocaciginin babasi...
Ve enistem masallah babasina kol kanat geriyor.
Alip evine getiriyor...
Sen ise kendi babani “ihtiyara bakamam” diye kapiya koymustun.
Ne yatalakti, ne bir sey... Yasliydi sadece...
Bir tas sicak çorbaya ihtiyaci vardi...
“Ben ihtiyara bakamam” diye kovarken çok rahattin.
simdi Rabbim sana yatalak bir ihtiyar gönderdi.
Allah kimseyi büyük sözüyle imtihan etmesin...
Kimseyi kimsenin eline düsürmesin. Hastalara acil sifalar versin.
