KEŞKE’LER
Hayatın son demlerine demir atmış insanların yüreklerinde çoğu kez; gerek yaşanan ve gerek yaşanmayan hayat kesitleri ukde kalır. Ve o yaşlarda çok keşke’li cümleler kullanılır. İçi pişmanlıklarla dolu, yaşanmamışlık ve yapılmamışlıklarla dolu bu kelime her cümlenin başında bulunur.
İşin ilginç yanı bu kelimeyi orta yaş gurubundan insanlar bile kullanır. Önünde daha oynanmamış hayatın ikinci yarısı varken
İşte bazı keşke’li cümleler
-Bahar geldiğinde papatya tarlasında koşsaydım, daha çok piknikler gitseydim, daha çok ülkemin güzel şehirlerine gezmeye gitseydim. Hep paraya kıymadım ama zaman gösterdi ki gitseydim de durumum aynı olurdu. Hayatta hiç ummadığım yerler öyle paralar harcadım ki ama kendime basit bir tatili çok gördüm.
—Keşke hayatı bu kadar ciddiye almasaydım, daha güler yüzlü daha neşeli daha pozitif olsaydım, dünyalık sıkıntılara biraz dalga geçer gibi baksaydım, şu an anladım ki hiçbir sıkıntı kalıcı değil sadece o an kendi ruhumuzu yiyip bitiriyormuşuz
—Keşke kendi kazandığım paradan kendime de biraz ayırsaydım. Bazen bir lokantada bir yemek yiyip üstüne de güzel dondurmadan yeseydim, kendime karşı bu kadar cimrilik yapmasaydım. Hep çocukları düşündüm, para harcamadım… Ama şu an evde yalnızım… Değdi mi bilmiyorum…
—Çocuklarıma hep marka malları aldım bende Pazar malları ve ucuz giysilerle gezerdim. Zaman gösterdi ki bu da çok doğru davranış değil, keşke onlara giysi aldığım mağazalardan bende alışveriş yapsaydım
—Sabahları daha erken kalkıp beni o günde yaşatan yaratıcıya teşekkür ederek güneş doğuşunu balkonumdan seyretsem, eşim ve çocuklarımla beraber daha çok kahvaltı etsem ve onlarla daha çok vakit geçirseydim.
—Keşke evimin arka bahçesinde top oynayan çocuklarla bende ara sıra oynasaydım, onlarla bağırsam koşsam onlarla çocuk olsaydım.3 kornerin bir penaltı olduğu oyunlara katılsaydım.
—Keşke rahmetli anneme ve babama daha şefkatli ve saygılı davransaydım. Eşime daha kibar davransaydım. Daha çok seni seviyorum kelimesini kullansaydım. Şimdi o da yok… O kadar yıl bana eş oldu benimle yaşadı en azından özel günlerde bir hediye alsaydım…
—Keşke mutlulukları yarınlara ertelemeseydim. Yaşadığım her günün tadını doyasıya çıkarıp rabbimin bana sunduğu her anı mutlu olarak geçirebilseydim.
—Keşke her günümde kendime baksaydım. Güzel elbiselerimi giymek, tras olmak parfümlerimi sıkmak için özel günleri beklemeseydim.
—Keşke bu kadar koşturmasaydım. Hayatı bir yarış olarak görmeseydim, birazcık hayattaki hızımı yavaşlatsaydım. Her günümü son günüm olarak görüp doyasıya ve tadına vararak yaşayabilseydim.
—Keşke her şeyi düzgün hatasız yapmak için bu kadar çok çabalamasaydım. Ruhumu mengeneye sokmasaydım. Hata insan için var biraz hatalarım olsaydı ve bunu kabullenseydim. Kendime ayırdığımı zamanlar çok olsaydı,65 imde 90 yaşında görünmeseydim.
—Keşke bir hobim olsaydı… Nasıl da başıboş yaşamışım! Bir tane zevkle yaptığım bir şey yok, hep mecburiyetler karşılığında yapılan işler. Bir hayır kurumunda gönüllü bir nefer olarak çalışsaydım.
Evet, keşkeler ve pişmanlıklar uzayıp gidiyor ve gidecek…
Şunu unutmamamız lazım hayatın son anını yaşasak bile halen yapacak işler olacak eşimizin elimize tutturduğu Pazar ve market listeleri olacak, evde yapılması ve onarılması gereken işler olacak, çocuklarla ilgili problemler olacak, hastalıklar ekonomik sıkıntılar olacak…
Hayatın bitim noktasını bilmediğimize göre; Keşke’leri bırakıp bugünümüzü en güzel şekilde yaşayıp, sıraladığımız hayallerimizi gerçekleştirebileceğimiz kadarını bugünden itibaren hayat geçirelim…
Keşke’siz bir hayat dileği ile…
MEHMET ORHAN DURDU
