- Katılım
- 5 Eki 2013
- Mesajlar
- 181
- Tepkime puanı
- 3,105
- Puanları
- 113
HER KUL KENDİ GÜNÂHINDAN MES’ÛLDÜR
En’am Sûresi’nin 164. âyet-i kerîmesinde buyuruluyor ki (meâlen): “…Ve herkesin kazanacağı günah kendi aleyhinedir. Ve hiçbir günahkâr nefis, başkasının günâhını yüklenmez…”
İkrime (radıyallâhü anh)’dan rivâyet olunduğuna göre, kıyâmet günü bir baba evladına gelir ve ‘Ey yavrucuğum, ben dünyada iken senin babandım. Senin hasenâtından çok az bir kısmına ihtiyacım var. Ümit ederim ki vereceğin az bir hasenât ile kurtulurum’ der. Oğlu ise ‘Senin korkmuş olduğun şeyden ben de korkmaktayım. Sana hasenâtımdan vermeye imkânım yok’ diyerek babasını reddeder.
Sonra o kul hanımına gelir. Ona hayırla duâ ettikten sonra ‘Ey falan kadın, ben dünyada iken senin kocandım. Bana hasenâtından az bir miktarını hibe etmeni istiyorum. Ümit ederim ki vereceğin az bir hasenât ile kurtulurum.’ der. Hanımı da ‘Buna benim gücüm yok. Çünkü senin korkmakta olduğundan ben de korkmaktayım.’ diye reddeder.
Sonra Allâhü Teâlâ (meâlen) “Yükü ağır basan (çok ağır bir yük altında bulunan günahkâr bir nefis) yükünün (başkası tarafından alınıp) yüklenilivermesine çağırsa, ondan hiçbir şey yüklenilmez. İsterse o çağrılan yakın akraba olsun.” (Fâtır Sûresi, âyet 18) buyurmuşlardır.
Binâenaleyh Allâhü Teâlâ’nın emâneti gibi göklerin ve yerin çekemediği ağır bir yükü yüklenmiş olan insan, bir de o emânete hiyânet ederek ve başkalarını doğru yoldan çıkararak ‘sen yap da günâhı benim boynuma olsun’ demek gibi başkalarının günahlarını da boynuna almaya kalkışmamalıdır. Yine böylelerine uyarak günâhı varsa falanın boynuna, diyerek kendini ateşe atmamalıdır. (Tefsîr-i Rûhu’l-Beyân; Elmalılı, Hak Dîni Kur’an Dili, Fazilet Neşriyat)
En’am Sûresi’nin 164. âyet-i kerîmesinde buyuruluyor ki (meâlen): “…Ve herkesin kazanacağı günah kendi aleyhinedir. Ve hiçbir günahkâr nefis, başkasının günâhını yüklenmez…”
İkrime (radıyallâhü anh)’dan rivâyet olunduğuna göre, kıyâmet günü bir baba evladına gelir ve ‘Ey yavrucuğum, ben dünyada iken senin babandım. Senin hasenâtından çok az bir kısmına ihtiyacım var. Ümit ederim ki vereceğin az bir hasenât ile kurtulurum’ der. Oğlu ise ‘Senin korkmuş olduğun şeyden ben de korkmaktayım. Sana hasenâtımdan vermeye imkânım yok’ diyerek babasını reddeder.
Sonra o kul hanımına gelir. Ona hayırla duâ ettikten sonra ‘Ey falan kadın, ben dünyada iken senin kocandım. Bana hasenâtından az bir miktarını hibe etmeni istiyorum. Ümit ederim ki vereceğin az bir hasenât ile kurtulurum.’ der. Hanımı da ‘Buna benim gücüm yok. Çünkü senin korkmakta olduğundan ben de korkmaktayım.’ diye reddeder.
Sonra Allâhü Teâlâ (meâlen) “Yükü ağır basan (çok ağır bir yük altında bulunan günahkâr bir nefis) yükünün (başkası tarafından alınıp) yüklenilivermesine çağırsa, ondan hiçbir şey yüklenilmez. İsterse o çağrılan yakın akraba olsun.” (Fâtır Sûresi, âyet 18) buyurmuşlardır.
Binâenaleyh Allâhü Teâlâ’nın emâneti gibi göklerin ve yerin çekemediği ağır bir yükü yüklenmiş olan insan, bir de o emânete hiyânet ederek ve başkalarını doğru yoldan çıkararak ‘sen yap da günâhı benim boynuma olsun’ demek gibi başkalarının günahlarını da boynuna almaya kalkışmamalıdır. Yine böylelerine uyarak günâhı varsa falanın boynuna, diyerek kendini ateşe atmamalıdır. (Tefsîr-i Rûhu’l-Beyân; Elmalılı, Hak Dîni Kur’an Dili, Fazilet Neşriyat)
