- Katılım
- 24 Nis 2014
- Mesajlar
- 609
- Tepkime puanı
- 554
- Puanları
- 93
Çocuk sahibi olamamistik. Tedavi için gittigimiz doktorlarin hemen hepsi asagi yukari ayni seyleri söylemislerdi.
Bu gerçekleri duymak esim için de benim için de her seferinde yikim oluyordu.
"Çocuk sahibi olabilmeniz imkansiz görünüyor..."
Bu kelimelerin her tekrarlanisi umudumuzu iyice yitirmemize neden olmustu.
Neden evlatlik edinmiyoruz? dedim esime
Sahipsiz onca çocuk varken... Belki de Allah onlardan birine sahip çikmamizi istiyor.
Ve belki de bu yüzden bir bebek sahibi olmamizi dilemiyor. Yetimhanede bebeklerin bulundugu bölüme girer girmez, ilk onu gördüm.
Ayaklarini havaya dikmis, elleri ile onlara ulasmaya çalisiyordu. Harukulade bir bebekti ve ben ondan gözlerimi alamiyordum.
Bu... bunu kendimize evlat edinelim dedim.
Daha ilk bakista ona karsi öylesi güçlü bir sevgi hissettim ki anlatamam
sanki dogurdugum çocugumu emanet biraktigim bir yerden geri almak üzere gelmisim hissine kapildim.
Ben bu bebek için sonuna kadar mücadele edecegim dedim esime Oda zaten bu konuda en az benim kadar kararliydi.
O günden sonra, gerçekten de onun için çok mücadele etmek zorunda kaldik.
Bir çok arastirma, sorusturmaya tabi tutulduk. Aylarca ugrastik ama sonunda onu bize verdiler.
Kizimizin hayatimiza girmesi ile birlikte yuvamizin tek eksigi de artik tamamlanmisti.
O harika bir bebekti. Esimle ben onun için çildiriyorduk. Kizimiz,okul çagina geldiginde ona gerçegi anlattik.
Artik kendisinin öz anne ve babasi olmadigimizi biliyordu.
Bu gerçegi ögrenmis olmasi onda tahmin ettigimiz soku yapmadi.. Küçücüktü fakat inanilmaz derecede olgun bir çocuktu.
Birgün arkadasiyla sohbetlerine tanik oldum.
Sevgili kizimin o gün arkadasina söyledigi sözler, benim hayatimda aldigim en güzel ödül oldu.
Ben evlatligim" dedi Kizim,Arkadasina .. saskin bir ifade ile sordu
Evlatlik ne demek?
Küçük kizim söyle yanit verdi. "Annenin karninda degil, yüreginde büyümektir.:(( ( ( (
Bu gerçekleri duymak esim için de benim için de her seferinde yikim oluyordu.
"Çocuk sahibi olabilmeniz imkansiz görünüyor..."
Bu kelimelerin her tekrarlanisi umudumuzu iyice yitirmemize neden olmustu.
Neden evlatlik edinmiyoruz? dedim esime
Sahipsiz onca çocuk varken... Belki de Allah onlardan birine sahip çikmamizi istiyor.
Ve belki de bu yüzden bir bebek sahibi olmamizi dilemiyor. Yetimhanede bebeklerin bulundugu bölüme girer girmez, ilk onu gördüm.
Ayaklarini havaya dikmis, elleri ile onlara ulasmaya çalisiyordu. Harukulade bir bebekti ve ben ondan gözlerimi alamiyordum.
Bu... bunu kendimize evlat edinelim dedim.
Daha ilk bakista ona karsi öylesi güçlü bir sevgi hissettim ki anlatamam
sanki dogurdugum çocugumu emanet biraktigim bir yerden geri almak üzere gelmisim hissine kapildim.
Ben bu bebek için sonuna kadar mücadele edecegim dedim esime Oda zaten bu konuda en az benim kadar kararliydi.
O günden sonra, gerçekten de onun için çok mücadele etmek zorunda kaldik.
Bir çok arastirma, sorusturmaya tabi tutulduk. Aylarca ugrastik ama sonunda onu bize verdiler.
Kizimizin hayatimiza girmesi ile birlikte yuvamizin tek eksigi de artik tamamlanmisti.
O harika bir bebekti. Esimle ben onun için çildiriyorduk. Kizimiz,okul çagina geldiginde ona gerçegi anlattik.
Artik kendisinin öz anne ve babasi olmadigimizi biliyordu.
Bu gerçegi ögrenmis olmasi onda tahmin ettigimiz soku yapmadi.. Küçücüktü fakat inanilmaz derecede olgun bir çocuktu.
Birgün arkadasiyla sohbetlerine tanik oldum.
Sevgili kizimin o gün arkadasina söyledigi sözler, benim hayatimda aldigim en güzel ödül oldu.
Ben evlatligim" dedi Kizim,Arkadasina .. saskin bir ifade ile sordu
Evlatlik ne demek?
Küçük kizim söyle yanit verdi. "Annenin karninda degil, yüreginde büyümektir.:(( ( ( (
