- Katılım
- 5 Eki 2013
- Mesajlar
- 181
- Tepkime puanı
- 3,105
- Puanları
- 113
DÖRT MEZHEPTEN BİRİNE UYMALIYIZ -1
Ehl-i Sünnet ve’l-Cemâat’in amelde dört büyük (Hanefî, Malikî, Şâfiî ve Hanbelî) mezhebi, Müslümanlar hakkında bir ilâhî rahmettir. Bunlar edille-i erbaadan (Kitap, Sünnet, İcmâ ve Kıyâs-ı Fukahâ’dan) dînî hükümleri çıkarmış, Müslümanlara takip edecekleri yolu açıkça göstermişlerdir. Bu mezheplerden birine uyan bir Müslüman, Peygamberimizin (s.a.v.) yolunda bulunmuş olur.
Bu pek muhterem müçtehitlerin hepsi de dînî meselelerin esasında müttefiktirler. Aralarında bir ayrılık yoktur. Ancak ikinci derecede bulunan bir kısım meselelerde ihtilâf etmişlerdir. Fakat güzelce incelenirse görülür ki, bunların birçoğu da zâhirî bir ihtilaftan başka bir şey değildir. Çünkü bu meselelerin birçoğunda bu mübarek zâtlardan biri bir azimet ve takva yolunu, diğeri de bir ruhsat ve müsaade yolunu tercih etmiş, bu sûretle Ümmet-i Muhammed’in önünde geniş bir rahmet sahası açık bulunmuştur. İşte “Ümmetimin (müctehidlerinin dînî hükümlerde) ihtilâfı bir rahmettir” hadîs-i şerîfi ile buna işâret buyurulmuştur.
Müslümanlıkta ibâdetlere, muâmelelere ve sâireye ait çok meseleler vardır. Bunların hükümlerini, âyet-i kerîmelerden, hadîs-i şerîflerden ve ümmetin icmâından bulup meydana çıkarmak öyle her Müslüman için kolay bir şey değildir. Bu pek büyük bir ihtisas işidir. İşte bu yüksek müçtehitler, bu vazîfeyi sırf Hak Teâlâ’nın rızâsı için yapmış, Müslümanlara lâzım olan bütün meseleleri açıkça bildirmiş, her asırda milyonlarca müslümana rehber olmuşlardır.
Artık bu muhterem zatların Müslümanlar için ne büyük hizmetlerde bulunmuş olduğuna, bunların her türlü şükrana lâyık bulunduğuna şüphe edilemez. Bu kıymetli âlimler, büyük bir metânet ve seciye ile ve pek güzel bir niyet ile içtihat sahasında çalıştıkları içindir ki, isâbet ettikleri meselelerden dolayı iki kat, isâbet edemedikleri meselelerden dolayı da bir kat sevâba nâil olmuşlardır.
Bu dört büyük müçtehide ait dört mezhepten her birinin mensupları, kendi mezheplerinin daha doğru, daha isâbetli, sünnete, maslahata daha muvâfık ve daha elverişli olduğuna inanır. Fakat bundan dolayı diğer mezheplerin kadrini azaltmak akıllarından geçmez, bu dört mezhebin dördüne de hürmet ederler. Bu hürmet, Ehl-i Sünnet’in şiârı (alâmeti)dir. (Ö. N. Bilmen, Büyük İslâm İlmihâli)
Ehl-i Sünnet ve’l-Cemâat’in amelde dört büyük (Hanefî, Malikî, Şâfiî ve Hanbelî) mezhebi, Müslümanlar hakkında bir ilâhî rahmettir. Bunlar edille-i erbaadan (Kitap, Sünnet, İcmâ ve Kıyâs-ı Fukahâ’dan) dînî hükümleri çıkarmış, Müslümanlara takip edecekleri yolu açıkça göstermişlerdir. Bu mezheplerden birine uyan bir Müslüman, Peygamberimizin (s.a.v.) yolunda bulunmuş olur.
Bu pek muhterem müçtehitlerin hepsi de dînî meselelerin esasında müttefiktirler. Aralarında bir ayrılık yoktur. Ancak ikinci derecede bulunan bir kısım meselelerde ihtilâf etmişlerdir. Fakat güzelce incelenirse görülür ki, bunların birçoğu da zâhirî bir ihtilaftan başka bir şey değildir. Çünkü bu meselelerin birçoğunda bu mübarek zâtlardan biri bir azimet ve takva yolunu, diğeri de bir ruhsat ve müsaade yolunu tercih etmiş, bu sûretle Ümmet-i Muhammed’in önünde geniş bir rahmet sahası açık bulunmuştur. İşte “Ümmetimin (müctehidlerinin dînî hükümlerde) ihtilâfı bir rahmettir” hadîs-i şerîfi ile buna işâret buyurulmuştur.
Müslümanlıkta ibâdetlere, muâmelelere ve sâireye ait çok meseleler vardır. Bunların hükümlerini, âyet-i kerîmelerden, hadîs-i şerîflerden ve ümmetin icmâından bulup meydana çıkarmak öyle her Müslüman için kolay bir şey değildir. Bu pek büyük bir ihtisas işidir. İşte bu yüksek müçtehitler, bu vazîfeyi sırf Hak Teâlâ’nın rızâsı için yapmış, Müslümanlara lâzım olan bütün meseleleri açıkça bildirmiş, her asırda milyonlarca müslümana rehber olmuşlardır.
Artık bu muhterem zatların Müslümanlar için ne büyük hizmetlerde bulunmuş olduğuna, bunların her türlü şükrana lâyık bulunduğuna şüphe edilemez. Bu kıymetli âlimler, büyük bir metânet ve seciye ile ve pek güzel bir niyet ile içtihat sahasında çalıştıkları içindir ki, isâbet ettikleri meselelerden dolayı iki kat, isâbet edemedikleri meselelerden dolayı da bir kat sevâba nâil olmuşlardır.
Bu dört büyük müçtehide ait dört mezhepten her birinin mensupları, kendi mezheplerinin daha doğru, daha isâbetli, sünnete, maslahata daha muvâfık ve daha elverişli olduğuna inanır. Fakat bundan dolayı diğer mezheplerin kadrini azaltmak akıllarından geçmez, bu dört mezhebin dördüne de hürmet ederler. Bu hürmet, Ehl-i Sünnet’in şiârı (alâmeti)dir. (Ö. N. Bilmen, Büyük İslâm İlmihâli)
