Bir Daha Düşün
Kendin için, bir mahkeme kursan da;
Nefsinden, ne kadar uzak dursan da;
Her celseyi, vicdanına sorsan da;
Hükmünü vermeden, bir daha düşün…
Ahlâk reddederken, mîras reddini,
İnkâr ediyorsan, hâlâ ceddini;
Aslına duyduğun, bu nefret, kini;
"Ben insanım" derken, bir daha düşün..
Elinde mey tası, dilinde nifak;
Kalbinde şeytanla, binbir ittifak;
Sökmediyse hâlâ, cehlinde şafak;
Dalâlet ne demek? bir daha düşün…
Niyetinde varsa, Kur’ân’a cür’et;
Bir kısmını kabul, bir kısmını red.
Sana vermiyorsa, ölüm de ibret;
Mahşer kimliğini, bir daha düşün…
Hasedin.. Edepten, hayâdan çoksa;
Kardeşin karnı aç, seninki toksa;
Hele günlüğünde, namaz da yoksa;
"Müslümanım!" derken, bir daha düşün..
Ne kılıç, ne kalkan, ne zırha güven;
Mîzan’da kurtulur, nefsini döven.
Bil ki; seni sana, şeytandır öven;
“Kalbim temiz” derken, bir daha düşün..
Kalmamış modanın, iz’ân ölçüsü;
Ne giysiler gördüm; şehvet dürtüsü.
İffet değil midir, insanın süsü?
Çağdaşlık bu mudur? Bir daha düşün…
Fal, büyü, cin değil, kurtuluş Hakk´ta,
Aradığın huzur; Nâs’ta, Felâk’ta.
Gel şu hezeyanı, artık bırak da;
‘Müşrik’ kime denir ? Bir daha düşün…
Aç kalsan… Dönüp de, hüsrana bakma
Ne can, ne cânânı, âhirde yakma.
"Kazandım" deyip de, yediğin lokma;
Haram mı, helâl mİ? Bir daha düşün…
Nereye akıyor, bu insan seli?
Gerçeği görmeyen; ya kör, ya deli.
Dünyada sabırdır, cennet bedeli;
Değer mi, değmez mi? Bir daha düşün..
Akla kara, bir yürekte barınmaz,
Secde yoksa, kibir kiri arınmaz.
Hele îmân, kolay kolay korunmaz;
Bunları bir daha, bir daha düşün…
Düşmezdin.. Dengeyi, ilimle kursan,
Kur’ân mihengine, aklını vursan.
Yoksa.. Her doğruya, ‘ifrat! ’ diyorsan;
Bir daha.. Bir daha… Bir daha düşün...
CENGİZ NUMANOĞLU
(1997)
Kendin için, bir mahkeme kursan da;
Nefsinden, ne kadar uzak dursan da;
Her celseyi, vicdanına sorsan da;
Hükmünü vermeden, bir daha düşün…
Ahlâk reddederken, mîras reddini,
İnkâr ediyorsan, hâlâ ceddini;
Aslına duyduğun, bu nefret, kini;
"Ben insanım" derken, bir daha düşün..
Elinde mey tası, dilinde nifak;
Kalbinde şeytanla, binbir ittifak;
Sökmediyse hâlâ, cehlinde şafak;
Dalâlet ne demek? bir daha düşün…
Niyetinde varsa, Kur’ân’a cür’et;
Bir kısmını kabul, bir kısmını red.
Sana vermiyorsa, ölüm de ibret;
Mahşer kimliğini, bir daha düşün…
Hasedin.. Edepten, hayâdan çoksa;
Kardeşin karnı aç, seninki toksa;
Hele günlüğünde, namaz da yoksa;
"Müslümanım!" derken, bir daha düşün..
Ne kılıç, ne kalkan, ne zırha güven;
Mîzan’da kurtulur, nefsini döven.
Bil ki; seni sana, şeytandır öven;
“Kalbim temiz” derken, bir daha düşün..
Kalmamış modanın, iz’ân ölçüsü;
Ne giysiler gördüm; şehvet dürtüsü.
İffet değil midir, insanın süsü?
Çağdaşlık bu mudur? Bir daha düşün…
Fal, büyü, cin değil, kurtuluş Hakk´ta,
Aradığın huzur; Nâs’ta, Felâk’ta.
Gel şu hezeyanı, artık bırak da;
‘Müşrik’ kime denir ? Bir daha düşün…
Aç kalsan… Dönüp de, hüsrana bakma
Ne can, ne cânânı, âhirde yakma.
"Kazandım" deyip de, yediğin lokma;
Haram mı, helâl mİ? Bir daha düşün…
Nereye akıyor, bu insan seli?
Gerçeği görmeyen; ya kör, ya deli.
Dünyada sabırdır, cennet bedeli;
Değer mi, değmez mi? Bir daha düşün..
Akla kara, bir yürekte barınmaz,
Secde yoksa, kibir kiri arınmaz.
Hele îmân, kolay kolay korunmaz;
Bunları bir daha, bir daha düşün…
Düşmezdin.. Dengeyi, ilimle kursan,
Kur’ân mihengine, aklını vursan.
Yoksa.. Her doğruya, ‘ifrat! ’ diyorsan;
Bir daha.. Bir daha… Bir daha düşün...
CENGİZ NUMANOĞLU
(1997)
