- Katılım
- 13 May 2012
- Mesajlar
- 35,477
- Tepkime puanı
- 8,887
- Puanları
- 250
Şiir Demeti, Ünlü Şairlerden Şiirler
Fazıl Hüsnü Dağlarca – Umut Bir Kuşun Kanadında
Amansız sıkar karanlık
Üzerine üzerine gelir bulutlar.
Sarar seni çaresizlik
Ne uzaktan ne yakından
Duyulmaz çığlıkların.
İçinde çalkalanır isyanların.
Hayallerinin dışında yasarsın.
Rol çalıp başkalarından
Başkalarını oynarsın.
Ben kimdim?
Sorusu belirir de
Dökülemez… dudaklarından
Kırılır!
Kırılır!
İçinde kalır,
Amansızlığın gözlerindedir.
Okunamaz, yazılamaz, anlatılamaz.
Ufalana ufalana siner.
Her acı her fırtına kendi koyunda diner..
Zaman süzülür avuçlarımızdan
Ardımıza yığılır.
Ve umut bir kuşun kanadında çırpınır.”
Melih Cevdet Anday – Sokağa Çıkıyorum
“Sokağa bir diyalog gibi çıkıyorum
Umrunda değilim gecenin. Gece
Yarınki gecedir ve tanrıdır
Tanrının umrunda değilim..
Kimileyin seviyorum. Sevmek kuşların
Bir an boş bıraktıkları ağaçtır
Ve yalnızlığın kırmızı yapraklara
Çalan büyüsünü duyuyorum: Ey cesaret
Hep dolu tut bardağımı. Sevgi ve umut
Birdir, yalnızlık ve cesaret bir.”
Küçük İskender – De Gülüm
“De gülüm! De ki: ela bir günde geleceğim
İstanbul darmadağın olacak, saçlarım
darmadağın. Hepsi, darmadağın!
üzülme gülüm! Toparlanacağız, birlikte,
ayağa da kalkacağız, yürüyeceğiz de gülüm
hem de çelikten toprağını dele dele hayatin!
de gülüm! De ki: bitmiştir umut, bitmiştir
sevgi, bitmiştir güven!
güven bana gülüm!
sana bitmemişliği öğretecek, tattıracaktır
hasretten – hakikaten – ten değiştiren yüzüm!”
Hasan Hüseyin Korkmazgil – Umut
“Seninle aynalarda,
Tanıştım, ilk defa.
Rüyalarıma girdin.
Çoğu zaman aynalarda,
Bana, güneşin kızıllığıyla göründün.
Kaçtın çoğu zaman benden,
Kaç vakit seninle söyleşip,
Sana serzenişte bulundum.
Sen benim bitmeyen umudum,
Sevdam, içimde büyüttüğüm çilem,
Ekmeğim ve kavgamdın.
Kaybetmedim umudumu.
Doğuda daha iyi tanıdım seni;
Her köşe başında bir hüzün türküsüyle,
Umut oldun, ekmek oldun, yüreklere.
Köşe başında bir tezgâhtar edasıyla,
Gecelere kadar bekledim,
Kaç defa seni.
Akşam eve giderken; ‘Allah Kerim,
Bugün olmazsa yarın kazanırım.’dedim.
Aynalarda kaç defa,
Söz verdik birbirimize.
Ama güneş doğunca,
Yüreklerden hep silindin,
Kayboldun, kavga oldun.
Gökyüzünde güneşe bulut oldun.
İnsanların dilinde, bitmeyen,
Bir söz
Ve umut oldun.
Aynalarda adını ezberledim.
Bazen bir umut, bir sevda oldun.
Kovdum benliğimden ama gitmedin.
Söz oldun, sır oldun,
Dilimde, bir türkü bir saz
Ve umut oldun…”
Ahmed Arif – Anadolu
“Öyle yıkma kendini,
Öyle mahzun, öyle garip…
Nerede olursan ol,
İçerde, dışarda, derste, sırada,
Yürü üstüne – üstüne,
Tükür yüzüne celladın,
Fırsatçının, fesatçının, hayının…
Dayan kitap ile
Dayan iş ile.
Tırnak ile, diş ile,
Umut ile, sevda ile, düş ile
Dayan rüsva etme beni.
Gör, nasıl yeniden yaratılırım,
Namuslu, genç ellerinle.
Kızlarım,
Oğullarım var gelecekte,
Herbiri vazgeçilmez cihan parçası.
Kaç bin yıllık hasretimin koncası,
Gözlerinden,
Gözlerinden öperim,
Bir umudum sende,
Anlıyor musun?”
Özdemir Asaf – Umut Yaprakları
“Öyle bir ilkyaz ol ki korkut yaprakları,
Öyle bir son yaz ol ki tut yaprakları,
Sararıp dökülürken güz rüzgârlarında
Ardında savrulsunlar, unut yaprakları.
Sevinçlerinde onlar vardı, hüzünlerinde onlar
Seninle yeşerdiler, seninle soldular..
Olsunlar senden sonra da umut yaprakları.”
Fazıl Hüsnü Dağlarca – Umut Bir Kuşun Kanadında
Amansız sıkar karanlık
Üzerine üzerine gelir bulutlar.
Sarar seni çaresizlik
Ne uzaktan ne yakından
Duyulmaz çığlıkların.
İçinde çalkalanır isyanların.
Hayallerinin dışında yasarsın.
Rol çalıp başkalarından
Başkalarını oynarsın.
Ben kimdim?
Sorusu belirir de
Dökülemez… dudaklarından
Kırılır!
Kırılır!
İçinde kalır,
Amansızlığın gözlerindedir.
Okunamaz, yazılamaz, anlatılamaz.
Ufalana ufalana siner.
Her acı her fırtına kendi koyunda diner..
Zaman süzülür avuçlarımızdan
Ardımıza yığılır.
Ve umut bir kuşun kanadında çırpınır.”
Melih Cevdet Anday – Sokağa Çıkıyorum
“Sokağa bir diyalog gibi çıkıyorum
Umrunda değilim gecenin. Gece
Yarınki gecedir ve tanrıdır
Tanrının umrunda değilim..
Kimileyin seviyorum. Sevmek kuşların
Bir an boş bıraktıkları ağaçtır
Ve yalnızlığın kırmızı yapraklara
Çalan büyüsünü duyuyorum: Ey cesaret
Hep dolu tut bardağımı. Sevgi ve umut
Birdir, yalnızlık ve cesaret bir.”
Küçük İskender – De Gülüm
“De gülüm! De ki: ela bir günde geleceğim
İstanbul darmadağın olacak, saçlarım
darmadağın. Hepsi, darmadağın!
üzülme gülüm! Toparlanacağız, birlikte,
ayağa da kalkacağız, yürüyeceğiz de gülüm
hem de çelikten toprağını dele dele hayatin!
de gülüm! De ki: bitmiştir umut, bitmiştir
sevgi, bitmiştir güven!
güven bana gülüm!
sana bitmemişliği öğretecek, tattıracaktır
hasretten – hakikaten – ten değiştiren yüzüm!”
Hasan Hüseyin Korkmazgil – Umut
“Seninle aynalarda,
Tanıştım, ilk defa.
Rüyalarıma girdin.
Çoğu zaman aynalarda,
Bana, güneşin kızıllığıyla göründün.
Kaçtın çoğu zaman benden,
Kaç vakit seninle söyleşip,
Sana serzenişte bulundum.
Sen benim bitmeyen umudum,
Sevdam, içimde büyüttüğüm çilem,
Ekmeğim ve kavgamdın.
Kaybetmedim umudumu.
Doğuda daha iyi tanıdım seni;
Her köşe başında bir hüzün türküsüyle,
Umut oldun, ekmek oldun, yüreklere.
Köşe başında bir tezgâhtar edasıyla,
Gecelere kadar bekledim,
Kaç defa seni.
Akşam eve giderken; ‘Allah Kerim,
Bugün olmazsa yarın kazanırım.’dedim.
Aynalarda kaç defa,
Söz verdik birbirimize.
Ama güneş doğunca,
Yüreklerden hep silindin,
Kayboldun, kavga oldun.
Gökyüzünde güneşe bulut oldun.
İnsanların dilinde, bitmeyen,
Bir söz
Ve umut oldun.
Aynalarda adını ezberledim.
Bazen bir umut, bir sevda oldun.
Kovdum benliğimden ama gitmedin.
Söz oldun, sır oldun,
Dilimde, bir türkü bir saz
Ve umut oldun…”
Ahmed Arif – Anadolu
“Öyle yıkma kendini,
Öyle mahzun, öyle garip…
Nerede olursan ol,
İçerde, dışarda, derste, sırada,
Yürü üstüne – üstüne,
Tükür yüzüne celladın,
Fırsatçının, fesatçının, hayının…
Dayan kitap ile
Dayan iş ile.
Tırnak ile, diş ile,
Umut ile, sevda ile, düş ile
Dayan rüsva etme beni.
Gör, nasıl yeniden yaratılırım,
Namuslu, genç ellerinle.
Kızlarım,
Oğullarım var gelecekte,
Herbiri vazgeçilmez cihan parçası.
Kaç bin yıllık hasretimin koncası,
Gözlerinden,
Gözlerinden öperim,
Bir umudum sende,
Anlıyor musun?”
Özdemir Asaf – Umut Yaprakları
“Öyle bir ilkyaz ol ki korkut yaprakları,
Öyle bir son yaz ol ki tut yaprakları,
Sararıp dökülürken güz rüzgârlarında
Ardında savrulsunlar, unut yaprakları.
Sevinçlerinde onlar vardı, hüzünlerinde onlar
Seninle yeşerdiler, seninle soldular..
Olsunlar senden sonra da umut yaprakları.”
