- Katılım
- 11 Mar 2014
- Mesajlar
- 266
- Tepkime puanı
- 6
- Puanları
- 38
ÖFKEM
Yaşadıklarıma pişman değilim ,öfkem yapamadıklarıma.
(?)
Bu sözü, benim gibi duyan, benim gibi benimseyip, benimkine denk bir güçle dile getiren kaç kişi vardır bilinmez. Kişiler, yaşadıkları yaptıkları veya yapamadıklarını her zaman açık açık dile getiremediklerinden, sadece kendiler ile paylaşabildikler sırları ile yaşar ve giderler.
En yakınlarımız bile ne pişmanlıklarımızın, ne öfke ve özlemlerimizin gerçek sebep ve şiddetini bilemezler. Ölen bir insanı her duyuşumda kim bilir kimsenin bilmediği, duymadığı neleri de beraberinde ***ürüyor diye düşünür, hatta merak da ederim. Doğrusu da bu değil mi? ***ürüyorlar, evet bir daha gelmemecesine, nice acıları, sırları,duyguları,gözyaşlarını,hüzünleri,gizemli mutlulukları,dile getiremedikleri yürek seslerini de ***ürüyorlar. Her mezar taşı, bir sır anıtı bence, sahibinin bir yaşama sığdırdıklarının işareti.
Bense, ne dün ne bugün yaptıklarım ve yaşadıklarım için hiç pişmanlık duymadım, duymuyorum,duymayacağım. Ne verilemeyecek bir hesabım, ne utanılacak bir sevgim, ne de arkasında durulamayacak bir sözüm, davranışım ve duygum oldu Her şeye şimdi yeniden başlama şansım olsaydı, hepsini ne varsa hayatımda tümünü yine yaşar yine yapardım. Çünkü ben pişmanlık duyacağım hiçbir şeyi kendime yaşatmadım ve yaşıyorsam, yaşamışsam asla pişmanlık da duymam... Hata ise hataydılar, ayıpsa ayıplarında kaldılar, günahsa günahıma yazıldılar. Ama onların hepsi bendiler, benimdiler.
Yaşayamadıklarıma,yapamadıklarıma duyduğum öfke ise yaptırmayanlara,yapmayanlara, zamana, yaşatmayanlara,yarı yolda koyanlara,duygularımı hiç anlamayanlara duyduğum kırgınlıktan gücünü alarak büyüdü, büyüyor, büyüyecek ve ben BEN olarak kaldığım sürece de var olacak.
Ve bir gün sır anıtımdan ışıl ışıl parlayacak.
Aytül Kahraman
Yaşadıklarıma pişman değilim ,öfkem yapamadıklarıma.
(?)
Bu sözü, benim gibi duyan, benim gibi benimseyip, benimkine denk bir güçle dile getiren kaç kişi vardır bilinmez. Kişiler, yaşadıkları yaptıkları veya yapamadıklarını her zaman açık açık dile getiremediklerinden, sadece kendiler ile paylaşabildikler sırları ile yaşar ve giderler.
En yakınlarımız bile ne pişmanlıklarımızın, ne öfke ve özlemlerimizin gerçek sebep ve şiddetini bilemezler. Ölen bir insanı her duyuşumda kim bilir kimsenin bilmediği, duymadığı neleri de beraberinde ***ürüyor diye düşünür, hatta merak da ederim. Doğrusu da bu değil mi? ***ürüyorlar, evet bir daha gelmemecesine, nice acıları, sırları,duyguları,gözyaşlarını,hüzünleri,gizemli mutlulukları,dile getiremedikleri yürek seslerini de ***ürüyorlar. Her mezar taşı, bir sır anıtı bence, sahibinin bir yaşama sığdırdıklarının işareti.
Bense, ne dün ne bugün yaptıklarım ve yaşadıklarım için hiç pişmanlık duymadım, duymuyorum,duymayacağım. Ne verilemeyecek bir hesabım, ne utanılacak bir sevgim, ne de arkasında durulamayacak bir sözüm, davranışım ve duygum oldu Her şeye şimdi yeniden başlama şansım olsaydı, hepsini ne varsa hayatımda tümünü yine yaşar yine yapardım. Çünkü ben pişmanlık duyacağım hiçbir şeyi kendime yaşatmadım ve yaşıyorsam, yaşamışsam asla pişmanlık da duymam... Hata ise hataydılar, ayıpsa ayıplarında kaldılar, günahsa günahıma yazıldılar. Ama onların hepsi bendiler, benimdiler.
Yaşayamadıklarıma,yapamadıklarıma duyduğum öfke ise yaptırmayanlara,yapmayanlara, zamana, yaşatmayanlara,yarı yolda koyanlara,duygularımı hiç anlamayanlara duyduğum kırgınlıktan gücünü alarak büyüdü, büyüyor, büyüyecek ve ben BEN olarak kaldığım sürece de var olacak.
Ve bir gün sır anıtımdan ışıl ışıl parlayacak.
Aytül Kahraman
