- Katılım
- 5 Eki 2013
- Mesajlar
- 181
- Tepkime puanı
- 3,105
- Puanları
- 113
ZENBİLLİ ALİ EFENDİ VE SULTAN SELİM HAN
Osmanlı âlimlerinden Müftü Zenbilli Ali Cemâlî Efendi, Edirne'ye gitmek üzere yola çıkan Yavuz Sultan Selim Han'ı uğurlamıştı. Geri dönerken elleri bağlanmış dört yüz kişi gördü ve hallerini sordu.
“Bunlar, sultanın emrine karşı gelip ipek satın alan tüccarlardır. Hâlbuki sultan bu işi yasaklamıştı” dediler.
Zenbilli Ali Efendi hemen dönüp at üzerinde padişaha yetişti ve dedi ki:
“Elleri bağlı bazı adamlar gördüm. Eğer murâdınız bunları öldürmek ise bu Allah katında helâl değildir” dedi. Padişah gazablandı ve:
“Ey Efendi, âlemin nizâmı için, âlemin üçte ikisini öldürmek helâl değil midir?” diye sordu.
Müftü: “Evet, lâkin bu ancak dünyada büyük fitneler bulunduğu vakittir. Bunların hâli öyle değildir” dedi.
Sultan: “Benim emrime isyandan büyük fitne ve fesat olur mu?” deyince Müftü: “Bunlar sultanın emrine karşı gelmemişlerdir. Çünkü ipek hususunda emînler tayin etmişsiniz. Bu ipek ticaretine izin verildiğine delâlet eder” cevabını verdi.
Sultan: “Ben sana saltanat işlerine itiraz etmek vazifen değildir, demedim mi?” deyince, Müftü: “Bu âhirete âit işlerdendir. İkaz etmek benim vazifemdir” dedi ve selâm vermeden huzûrdan ayrıldı.
Sultan Selim Han huzursuz olarak bir müddet olduğu yerde atı üzerinde tefekküre daldı. Maiyetindeki devlet erkânı da hayrette kaldılar. Bir müddet sonra padişah, suçlu dört yüz kişinin tamamını affedip saldı. Edirne şehrine vardığında Müftü Zenbilli Ali Efendi'ye:
“Anadolu ve Rumeli kazaskerlik makâmını sana ısmarladım. Bildim ki sen sözlerinde hak üzeresin” dedi.
Lâkin Müftü Hazretleri kâdılık rütbesini bir mazeret beyan ederek kabul etmedi. Yavuz Sultan Selim Han, Zenbilli Ali Efendi'nin dünya makâmına rağbet etmediğini görerek çok sevindi ve ona beş yüz altın hediye gönderdi. (Şakâiku Nu‘mâniyye, Taşköprîzâde)
Osmanlı âlimlerinden Müftü Zenbilli Ali Cemâlî Efendi, Edirne'ye gitmek üzere yola çıkan Yavuz Sultan Selim Han'ı uğurlamıştı. Geri dönerken elleri bağlanmış dört yüz kişi gördü ve hallerini sordu.
“Bunlar, sultanın emrine karşı gelip ipek satın alan tüccarlardır. Hâlbuki sultan bu işi yasaklamıştı” dediler.
Zenbilli Ali Efendi hemen dönüp at üzerinde padişaha yetişti ve dedi ki:
“Elleri bağlı bazı adamlar gördüm. Eğer murâdınız bunları öldürmek ise bu Allah katında helâl değildir” dedi. Padişah gazablandı ve:
“Ey Efendi, âlemin nizâmı için, âlemin üçte ikisini öldürmek helâl değil midir?” diye sordu.
Müftü: “Evet, lâkin bu ancak dünyada büyük fitneler bulunduğu vakittir. Bunların hâli öyle değildir” dedi.
Sultan: “Benim emrime isyandan büyük fitne ve fesat olur mu?” deyince Müftü: “Bunlar sultanın emrine karşı gelmemişlerdir. Çünkü ipek hususunda emînler tayin etmişsiniz. Bu ipek ticaretine izin verildiğine delâlet eder” cevabını verdi.
Sultan: “Ben sana saltanat işlerine itiraz etmek vazifen değildir, demedim mi?” deyince, Müftü: “Bu âhirete âit işlerdendir. İkaz etmek benim vazifemdir” dedi ve selâm vermeden huzûrdan ayrıldı.
Sultan Selim Han huzursuz olarak bir müddet olduğu yerde atı üzerinde tefekküre daldı. Maiyetindeki devlet erkânı da hayrette kaldılar. Bir müddet sonra padişah, suçlu dört yüz kişinin tamamını affedip saldı. Edirne şehrine vardığında Müftü Zenbilli Ali Efendi'ye:
“Anadolu ve Rumeli kazaskerlik makâmını sana ısmarladım. Bildim ki sen sözlerinde hak üzeresin” dedi.
Lâkin Müftü Hazretleri kâdılık rütbesini bir mazeret beyan ederek kabul etmedi. Yavuz Sultan Selim Han, Zenbilli Ali Efendi'nin dünya makâmına rağbet etmediğini görerek çok sevindi ve ona beş yüz altın hediye gönderdi. (Şakâiku Nu‘mâniyye, Taşköprîzâde)
