- Katılım
- 13 May 2012
- Mesajlar
- 35,477
- Tepkime puanı
- 8,887
- Puanları
- 250
Oruçlusun, et yiyorsun! Bu nasıl iştir?
****************************************************************************************
“Oruçlusun, et yiyorsun! Bu nasıl iştir?”
“Oruç” esası itibarıyla, sadece yemek-içmekten kesilmek değildir! “Oruç”lu iken özellikle dikkat edilecek bir husus var…
Bunun en başında Allâh için “oruç” tutmayı idrak ederek, gıybeti, dedikoduyu, insanları kandırmayı, insanları kandırarak menfaat temin etmeyi kesmek! Orucun bedensel yanının ötesinde, düşünsel yanındaki en önemli unsurlar bunlar!
Gıybet eden bir kimseye:
“Oruçlusun, et yiyorsun! Bu nasıl iştir?” denmiştir...
Çünkü Kurân’da “gıybet etmek”; “ölmüş kardeşinin çiğ etini yemek” diye tarif edilmiştir...
Bu yüzdendir ki “oruç”lu bir insan, falanca şöyle yaptı, filanca şöyle yaptı dediği zaman; bu ister arkadaşın olsun, ister politikacı olsun, kim olursa olsun; yanında olmayan, arkasından konuştuğun kişi hakkındaki o davranışın, senin “oruç”lu iken, ölmüş kardeşinin çiğ etini yemendir!
Hakkında konuştuğun kişi, duyduğu zaman, senin söylediğinden memnun kalmayacaksa; sen o sözlerinle onun çiğ etini yiyorsun! İstediğin kadar, ben “oruç”luyum, de!.. Hem de, pirzola değil, çiğ ölü eti yiyorsun! Orucun ne hâle geldi bir düşün!
***************************************************************************************
Mahşerde Kur'ân'la Haşreyle Beni
İstemem dünyanın, tâcı tahtını;
Muradım; almaktır kul berâtını.
Affınla tanıdım, Yüce Zâtını;
Sen ki; bağışlarsın, Rabb’im diyeni,
Mahşerde Kur’ân’la haşreyle beni...
Ne kadar vursam da, nefsimi taşa,
Sabrını vermezsen, çıkamam başa.
Sen affetmedikçe, ibâdet boşa,
Bilirim… Seversin, Sen de seveni;
Mahşerde Kur’ân’la haşreyle beni...
Neyleyim, Zâtından başka sırdaşı,
Lûtfuna kör bakan, gözdeki yaşı.
Neyleyim, aşkınla eğilmez başı;
Sonsuz rahmetinle tanıdım Seni;
Mahşerde Kur’ân’la haşreyle beni...
Senden geldim, yine dönüşüm Sana,
Şükrümü kabul et, verdiğin cana.
Dünyalar bir yana, rızân bir yana;
Yüce Kur’ân’ınla tanıdım Seni;
Yâ Rabbi… O’nunla haşreyle beni...
ÂMİN.
Cengiz Numanoğlu
****************************************************************************************
“Oruçlusun, et yiyorsun! Bu nasıl iştir?”
“Oruç” esası itibarıyla, sadece yemek-içmekten kesilmek değildir! “Oruç”lu iken özellikle dikkat edilecek bir husus var…
Bunun en başında Allâh için “oruç” tutmayı idrak ederek, gıybeti, dedikoduyu, insanları kandırmayı, insanları kandırarak menfaat temin etmeyi kesmek! Orucun bedensel yanının ötesinde, düşünsel yanındaki en önemli unsurlar bunlar!
Gıybet eden bir kimseye:
“Oruçlusun, et yiyorsun! Bu nasıl iştir?” denmiştir...
Çünkü Kurân’da “gıybet etmek”; “ölmüş kardeşinin çiğ etini yemek” diye tarif edilmiştir...
Bu yüzdendir ki “oruç”lu bir insan, falanca şöyle yaptı, filanca şöyle yaptı dediği zaman; bu ister arkadaşın olsun, ister politikacı olsun, kim olursa olsun; yanında olmayan, arkasından konuştuğun kişi hakkındaki o davranışın, senin “oruç”lu iken, ölmüş kardeşinin çiğ etini yemendir!
Hakkında konuştuğun kişi, duyduğu zaman, senin söylediğinden memnun kalmayacaksa; sen o sözlerinle onun çiğ etini yiyorsun! İstediğin kadar, ben “oruç”luyum, de!.. Hem de, pirzola değil, çiğ ölü eti yiyorsun! Orucun ne hâle geldi bir düşün!
***************************************************************************************
Mahşerde Kur'ân'la Haşreyle Beni
İstemem dünyanın, tâcı tahtını;
Muradım; almaktır kul berâtını.
Affınla tanıdım, Yüce Zâtını;
Sen ki; bağışlarsın, Rabb’im diyeni,
Mahşerde Kur’ân’la haşreyle beni...
Ne kadar vursam da, nefsimi taşa,
Sabrını vermezsen, çıkamam başa.
Sen affetmedikçe, ibâdet boşa,
Bilirim… Seversin, Sen de seveni;
Mahşerde Kur’ân’la haşreyle beni...
Neyleyim, Zâtından başka sırdaşı,
Lûtfuna kör bakan, gözdeki yaşı.
Neyleyim, aşkınla eğilmez başı;
Sonsuz rahmetinle tanıdım Seni;
Mahşerde Kur’ân’la haşreyle beni...
Senden geldim, yine dönüşüm Sana,
Şükrümü kabul et, verdiğin cana.
Dünyalar bir yana, rızân bir yana;
Yüce Kur’ân’ınla tanıdım Seni;
Yâ Rabbi… O’nunla haşreyle beni...
ÂMİN.
Cengiz Numanoğlu
