Neyleyim

ƬuaƝa

EMEKLİ ADMİN
Nisan Forum
Katılım
14 May 2011
Mesajlar
6,069
Tepkime puanı
3,093
Puanları
200
Konum
Ukrayna Kiev
Neyleyim



Kuşların ötüşmeyip, uçmadığı diyarı,
Gerçek sevgi bağıyla bağlanmayan ol yarı,
Altın diye satılıp, düşük çıkan ayarı...
Yapmacık işler gören,kötüleri neyleyim.


Ol bayrağı gönlere çekilmeyen vatanı,
Garibanı, sefili, sokaklara atanı,
Zülmeti kargaşayı, insanlığa satanı,
Et kemiğe bürümüş, insanları neyleyim.


Bağında, bahçesinde, çiçekleri açmayan,
Günah deryasındayken, doğru yola kaçmayan,
Gönül pınarlarında, hakikatı saçmayan,
Zalim yönetimdeki, vatanı ben neyleyim.


Ağaç olmayan dağı, başında yoksa karı,
Boşa vızlayıp duran, kovansız uçan arı,
İnsanlara zülmedip,ağlatan zarı zarı...
Leş gibi kokanları, katilleri neyleyim.


Semasında güneşi, parlak olmayan ayı,
Salınarak koşmayan, aksak yürüyen tayı,
Çarpma toplama ile bilinmeyen ol sayı,
Sonuç trilyon olsa, sonuçsuzu neyleyim.


Irmağı yok, gölü yok; madeni yok, yolu yok,
Hedefi bulamayan, boş yere atılan ok,
Tok gezen insandansa, aç gezen insanı çok,
Devlet diye geçinen, devleti ben neyleyim.


Köyleri viran olmuş, şehirleriyse talan,
Ticaret diye birde, paradan nema alan,
İnsanları aldatıp, birde söyleyen yalan,
Desiseler peşinde, koşanı ben neyleyim.


Düşünmeyen kafayı, açık olan kör gözü,
İsabetli olmayan, boşa söylenen sözü,
Çokça konuşup duran, söylese birde özü! ..
Söylemeyen akılı, ben zekayı neyleyim.


Yazarı, şairi yok; bilimi yok, ilmi yok,
Bataklığın zirvesi; ahmaklar,cahiller çok,
İnsanlık nerde kalır, her an o yerden sen kork,
Cehalet diyarını, batak yurdu neyleyim.


Sedat, sen yaz şiirlerin, dünyada daim kalsın,
Daim olmayan sözü, baykuşlar konup alsın,
Eğri yazan kalemi, kır gaiplere dalsın...
Aydınlık kalemini, körleyeni neyleyim
(Borçka 24.05.2010)


 
  
 
NE GEREK ?

Nefsin, irâdeni takmış sürükler;
Kibrin, bencilliği durmaz körükler;
Dilin, her günâhı şeytana yükler;
Sana, senden başka düşman ne gerek!


Bâtılı hak bilir, yola çıkarsın;
Rüşvet diye, türbede mum yakarsın;
Mavi boncuk takar, fala bakarsın;
Putlar mekânında, akıl ne gerek !


Hasta anan gezer, baston değnekle;
Mayısın haftası, gelsin ki bekle...
Borç ödersin, sene de bir çiçekle,
O kırık vazoda, çiçek ne gerek !


Bülbüle ne fayda, o güzel sesten?
Sanma ki; mutludur, altın kafesten,
Hangi tâc değerli, hür bir nefesten..
Vicdânı susturan, servet ne gerek !


Güyâ doyurmakla, bir kaç fakiri;
Sanma ki; arınır, servetin kiri..
Bir elin Kur'ân'da, kadehte biri;
Münâfık sözüne, sözlük ne gerek !


Yıllar, seller gibi akıp giderken,
"Kâbe" diyenlere, dersin ki: "erken !"
İsrâfil, kıyâmda Sûr'a üflerken;
Berzâh kapısında, "eyvah !" ne gerek !


Bir "moda" salgını, almış yürürken;
Varlık şuurunu, şehvet bürürken;
Hevâ toprağında, tohum çürürken;
Bu batak tarlada, harman ne gerek !


Hak diyene, kara damga vuranda;
Dürüstlüğü, aptallığa yoranda;
Zekâttan kaçmaya, fetvâ soranda,
Kara servetlere, hayret ne gerek !


Yalandır.. Dünyada bütün alkışlar,
Bunu haykırıyor, dikili taşlar..
Ölümsüz yolculuk, ölümle başlar;
Sana, Hakk'tan başka, bir dost ne gerek!


Ey ! Bugün kendini aldatan insan;
Yarın bakacaksın, karşında Mîzân..
Haydi.. Göster artık, birazcık iz'ân,
Daha bundan başka, gerçek ne gerek !




CENGİZ NUMANOĞLU

(1992)
 
    
Uyandım Şükür
Ben de bir zamanlar, senin gibiydim,
Gaflet hırkasını, ben de çok giydim;
Kör nefsine tapan, nankör biriydim.
Kırdım.. İçimdeki putları şükür.
Gördüm ki; Kur’ân’sız yaşamak küfür!
Ben de yuttum, “o sosyete” hapını,
Kostümlerle ölçtüm, insan çapını,
Hakâret sayardım, “dindar” lâfını;
Bu gizli kibirden, arındım şükür,
Gördüm ki; dalâlet, eşittir küfür!
Kendimi kandırdım, ben de bir süre;
Müslümandım amma, keyfime göre;
‘Viski’siz dönmezdi, sanki yerküre,
Kur’ân’la tanıştım, Rabb’ime şükür,
Gördüm ki; harfini reddetmek küfür..
Câhildim.. Ne duysam, hep inanırdım,
Hacca her gideni, müsrif sanırdım,
Ben de müslümanı, bağnaz tanırdım;
Mina’da, şeytanı taşladım şükür,
Gördüm ki; cehâlet en büyük küfür!
Hayâsız hayaller, ben de çok kurdum,
Beş yıldız çöplükte, eşinip durdum.
Olmayan şerefe, kadehler vurdum;
Ahlâk borsasından kurtuldum şükür
Gördüm ki; şeytana muhabbet küfür..
Plaj kumlarında, ben de çok yattım;
Davetkâr bakışlı gözlere battım,
“Çağdaşlık” bedeli, ruhumu sattım;
İflâsa bir kala, ayıldım şükür,
Gördüm ki; aldığım her bedel küfür..
Ben de senin gibi, sözde çağdaştım;
“Entel” züppelerle, az mı dolaştım.
İslâm’a sataştım, haddimi aştım;
Şimdi bir tövbekâr kul oldum şükür,
Gördüm ki; şeytana muhabbet küfür!
Bir canlı cesettim, güyâ diriydim;
Ne beyaz, ne siyah, ben de griydim.
Gölgesinden bile, korkan biriydim;
Şimdi, bir Allah’tan korkarım şükür,
Gördüm ki; bu yoldan gayrısı küfür..
 
    
Güncellendi..
 
    
 
 

Similar threads


Üst Alt