- Katılım
- 11 Mar 2014
- Mesajlar
- 266
- Tepkime puanı
- 6
- Puanları
- 38
NEŞEDE SAKLI HÜZÜN
NEŞEDE SAKLI HÜZÜN
Dünyada en zor sanatın insanları güldürüp mutlu etmek olduğuna inandığım için en zor işi yapanların da en ağır işçilerin de en büyük sanatçıların da Komedyenler ve Palyaçolar olduğunu biliyorum.
İnsanları eğlendirmek, neşelendirip, sıkıntılarından uzaklaştırmak kadar hangi hizmet zor olabilir ki! Onlar çok zor bir görevi yürek gücü ve alın teri ile çok cüzi kazançlar için yerine getiren gerçek sanat emekçileridir bence. Ne zaman bir palyaço görsem, o çok iyi bilinen fıkrayı hatırlar, hüzün dolarım. Kim bilir içinde hangi kırık duygular, kim bilir hangi fırtına ve üzüntülere rağmen sevinci, neşeyi oynuyor diye düşünür ve onlara benden bekledikleri gibi hiç mutlu bakamam.
Alabildiğine boyanmış yüzleri, kıpkırmızı burunları, puanlı papyonları, gülümseme ifadesi veren koca dudakları karmakarışık renklerle bezenmiş kural dışı giysilerine çocuksu, saf hareketlerine rağmen görevi güldürmek olan bu insanlara ve oynadıklarına gülemem. Yaşantısını bu sanattan çok uzak sürdüren çevresindeki insanları bol bol güldürüp eğlendiren bir çok sade insanın da palyaçolar gibi gösteride mutluluğu ve neşeyi yaşadığını düşünüp ikisini birleştirip, içindeki sıkıntı ve hüzünleri çevrelerine yaptıkları şaka, espri ile maskelediklerine inanırım. Onların onları mutlu ve huzurlu sanmamızı istediklerini çok iyi bilirim. Onlar değeri anlaşılamamış çok iyi birer sanatçı ve gerçek Palyaçolardı oysa.
Halbuki onları gerçek yanları ile bilir ve yüreklerinde yaşadıklarını öğrenirseniz büyüklükleri daha rahat karar verebilir: neşeli, gamsız, huzurlu, tasasız insan olarak onları tanımak ve değerlendirmekten vazgeçersiniz. İyi bakın onlara ve anlamaya çalışın. Onlar ağlarken gülmeyi ve güldürmeyi becerebilenlerdir.
Güler, gülümser bir şakacı,
Güldürür, düşündürür,
Arada bir durur gözleri dalar,
Neler söyler neler susar.
Yoksa çok acı bir şakayı
Şakadan da olsa çok yalın bir karanlığa mı saklar.
Bu şiir böyle sürer gider, bana artık söyleyecek söz mü düşer. Bu şiirin son dizeleri tüm anlatılanları özetler.
Öyküler anlatır olmuşçasına
Sonunu mutlu bağlar,
Gider evinde ağlar.
Aytül Kahraman
NEŞEDE SAKLI HÜZÜN
Dünyada en zor sanatın insanları güldürüp mutlu etmek olduğuna inandığım için en zor işi yapanların da en ağır işçilerin de en büyük sanatçıların da Komedyenler ve Palyaçolar olduğunu biliyorum.
İnsanları eğlendirmek, neşelendirip, sıkıntılarından uzaklaştırmak kadar hangi hizmet zor olabilir ki! Onlar çok zor bir görevi yürek gücü ve alın teri ile çok cüzi kazançlar için yerine getiren gerçek sanat emekçileridir bence. Ne zaman bir palyaço görsem, o çok iyi bilinen fıkrayı hatırlar, hüzün dolarım. Kim bilir içinde hangi kırık duygular, kim bilir hangi fırtına ve üzüntülere rağmen sevinci, neşeyi oynuyor diye düşünür ve onlara benden bekledikleri gibi hiç mutlu bakamam.
Alabildiğine boyanmış yüzleri, kıpkırmızı burunları, puanlı papyonları, gülümseme ifadesi veren koca dudakları karmakarışık renklerle bezenmiş kural dışı giysilerine çocuksu, saf hareketlerine rağmen görevi güldürmek olan bu insanlara ve oynadıklarına gülemem. Yaşantısını bu sanattan çok uzak sürdüren çevresindeki insanları bol bol güldürüp eğlendiren bir çok sade insanın da palyaçolar gibi gösteride mutluluğu ve neşeyi yaşadığını düşünüp ikisini birleştirip, içindeki sıkıntı ve hüzünleri çevrelerine yaptıkları şaka, espri ile maskelediklerine inanırım. Onların onları mutlu ve huzurlu sanmamızı istediklerini çok iyi bilirim. Onlar değeri anlaşılamamış çok iyi birer sanatçı ve gerçek Palyaçolardı oysa.
Halbuki onları gerçek yanları ile bilir ve yüreklerinde yaşadıklarını öğrenirseniz büyüklükleri daha rahat karar verebilir: neşeli, gamsız, huzurlu, tasasız insan olarak onları tanımak ve değerlendirmekten vazgeçersiniz. İyi bakın onlara ve anlamaya çalışın. Onlar ağlarken gülmeyi ve güldürmeyi becerebilenlerdir.
Güler, gülümser bir şakacı,
Güldürür, düşündürür,
Arada bir durur gözleri dalar,
Neler söyler neler susar.
Yoksa çok acı bir şakayı
Şakadan da olsa çok yalın bir karanlığa mı saklar.
Bu şiir böyle sürer gider, bana artık söyleyecek söz mü düşer. Bu şiirin son dizeleri tüm anlatılanları özetler.
Öyküler anlatır olmuşçasına
Sonunu mutlu bağlar,
Gider evinde ağlar.
Aytül Kahraman
