- Katılım
- 5 Eki 2013
- Mesajlar
- 181
- Tepkime puanı
- 3,105
- Puanları
- 113
KÜÇÜK GÜNAH ALTI ŞEYLE BÜYÜK GÜNAH OLUR
1- Günahlarda ısrar etmek. Bir hadîs-i şerîfte: “Israrla beraber günah küçük kalmaz (büyük olur), istiğfarla da büyük günah kalmaz (affolunur).” buyrulmuştur. Asıl istiğfar: Tevbe, pişmanlık, günâhı kökünden söküp atmak ve Allâhü Teâlâ’ya kalp ile ilticâ etmektir.
2- Günâhı küçük görmek. Günah ne kadar küçük görülürse o kadar büyür. Çünkü günâhı küçük görmek Allâhü Teâlâ’nın emirlerini küçük görmektir. Günâhı büyük görmek ise Allâhü Teâlâ’ya tâzimdir. Hadîs-i şerîfte: “Mü’min günâhını tepesinde duran dağ gibi görüp üzerine düşüvermesinden korkar. Münâfık ise günâhını burnunun ucuna konan ve hemen kovabileceği bir sinek kadar küçük görür.”
3-Günâhına sevinmek. Kalp günâha sevinmekle kararır. Rivâyet olunur ki: İsrâiloğulları zamanında bir adam günahlarından tevbe edip altmış gün boyunca oruç tutmuş, tevbe ve orucunun kabûlünü Allâh’a arz etmesi için peygamberine ricâ etmiş. Peygamber onun için duâ edince Allâhü Teâlâ “O adamın kalbinde işlediği günâhın zevki olduğu müddetçe semâ ve arz ehlinin tamamı ona şefâatçi bile olsa şefâatlerini kabul etmem.” buyurmuştur. Kula lâyık olan, günâhına üzülüp pişmanlık duymasıdır.
4- İşlediği günâhın cezâsının Allâhü Teâlâ tarafından tehir edilmesine aldanmak. Bu, Allâhü Teâlâ’nın cezâlandırma husûsunda acele etmeyerek mühlet vermesiyle yaptığı ihsânını hor görmek ve kıymetini bilmemektir.
5- İşlediği günâhı açıkça yapmak veya ondan bahsederek açığa çıkarmak. Böyle yapmak büyük bir cür’et ve edepsizliktir. Günâhı açıktan işlemek onu gören kişinin de aynı günâha düşmesine sebep olabilir. Bâzı âlimler demişler ki “Günah işleme! Eğer işlersen başkasına söyleme, yoksa ikinci bir günah işlemiş olursun.” Hikmet ehli bir zât da “Mü’minin, kardeşine yaptığı en büyük kötülük işlediği günahta ona yardım etmesidir.” demiştir.
6- Günah işleyen kişinin kendisine tâbî olunan âlimlerden olması. (Mecâlis-i Hayriyye)
1- Günahlarda ısrar etmek. Bir hadîs-i şerîfte: “Israrla beraber günah küçük kalmaz (büyük olur), istiğfarla da büyük günah kalmaz (affolunur).” buyrulmuştur. Asıl istiğfar: Tevbe, pişmanlık, günâhı kökünden söküp atmak ve Allâhü Teâlâ’ya kalp ile ilticâ etmektir.
2- Günâhı küçük görmek. Günah ne kadar küçük görülürse o kadar büyür. Çünkü günâhı küçük görmek Allâhü Teâlâ’nın emirlerini küçük görmektir. Günâhı büyük görmek ise Allâhü Teâlâ’ya tâzimdir. Hadîs-i şerîfte: “Mü’min günâhını tepesinde duran dağ gibi görüp üzerine düşüvermesinden korkar. Münâfık ise günâhını burnunun ucuna konan ve hemen kovabileceği bir sinek kadar küçük görür.”
3-Günâhına sevinmek. Kalp günâha sevinmekle kararır. Rivâyet olunur ki: İsrâiloğulları zamanında bir adam günahlarından tevbe edip altmış gün boyunca oruç tutmuş, tevbe ve orucunun kabûlünü Allâh’a arz etmesi için peygamberine ricâ etmiş. Peygamber onun için duâ edince Allâhü Teâlâ “O adamın kalbinde işlediği günâhın zevki olduğu müddetçe semâ ve arz ehlinin tamamı ona şefâatçi bile olsa şefâatlerini kabul etmem.” buyurmuştur. Kula lâyık olan, günâhına üzülüp pişmanlık duymasıdır.
4- İşlediği günâhın cezâsının Allâhü Teâlâ tarafından tehir edilmesine aldanmak. Bu, Allâhü Teâlâ’nın cezâlandırma husûsunda acele etmeyerek mühlet vermesiyle yaptığı ihsânını hor görmek ve kıymetini bilmemektir.
5- İşlediği günâhı açıkça yapmak veya ondan bahsederek açığa çıkarmak. Böyle yapmak büyük bir cür’et ve edepsizliktir. Günâhı açıktan işlemek onu gören kişinin de aynı günâha düşmesine sebep olabilir. Bâzı âlimler demişler ki “Günah işleme! Eğer işlersen başkasına söyleme, yoksa ikinci bir günah işlemiş olursun.” Hikmet ehli bir zât da “Mü’minin, kardeşine yaptığı en büyük kötülük işlediği günahta ona yardım etmesidir.” demiştir.
6- Günah işleyen kişinin kendisine tâbî olunan âlimlerden olması. (Mecâlis-i Hayriyye)
