Öyle Bir Girdin ki Hayatıma Neye Uğradığımı Şaşırdım...
Sevmenin Acemisiyim Ben Hiç Sevenim Olmadı...
Öğretseydin Sevmeyi Hiç Bu Kadar Acı Çekermiydim...
Kim Bilir Kaç Kez Kendime Yakalandım, Kendimden Kaçarken?!
Ve Sustum Vicdan Sorgularında...
Susmaktan Çok Yoruldum...
Gündüzlere Sığmayınca, Geceyi Kabullenir Oldum...
Şimdi Cümlelerle Oynuyor Beynim...
Bu Oyunda Hep Düşüp Kalkıyorum...
Her Yanım Yara...
Her Yanım Vurgun...
Harflerim Kırık...
Kelimelerimin Kapısı Aralı...
Her An Yazıya Dönüşmeyi Bekliyor İçimdeki Ses...
Ne Konuşacak Kadarım Ne de Susmaktan Yanayım...
Anlamı Uzun Olan Bir Cümle Bulanıklığıyım...
Hangi Kelime Beni Özetleyebilir ki?
Hangi Dil Lisanımı Konuşur?
Ne Demeliydi ki İçim Bunca Yanmışlığı Üzerine?
Herkese ve Her Şeye Rağmen Yalnız Değilim Yalanının Ardına Saklanıp, Koyu Bir Yalnızlığı Yudumladığında Ne Söylemeliydi?
Onca Acıyı Dem Tutturan Hayatına mı Kızmalıydı?
En Suçlusu Kimdi Bozulan Hayatımın?
En Suçlusu Gidenler miydi?
Yoksa Gitmeyip Hep Acı Çektirenler mi?
Bir Bilinmezlik Üçgeni Arasından Oradan Oraya Savruluyorum...
Kendime Sorduğum Soruların Bile Cevaplarını Bulamıyorum...
Yine Ben mi Suçluyum?
Yoksa Tüm Konuşmalarımı Çalıp Bana Sadece Susmayı Bırakanlar mı?
Ne Kadar Didinsem Boş!
Öyle Geçti ki Vakit...
Sen Bile Kurtaramazsın Artık Beni...
Sen Bile Yarama Merhem Olmazsın...
Sen Bile...!
Geç Bir Zaman...
Git Desem Gitmezsin Belki Şimdi...
Ama Gel Desen Ben de Gelemem...
Her Şey İçin Geç...!
Yoruldum Adına Düşler Biriktirmekten...
Harflerin Kalemime Dolanmasın Artık...!
Ki Adımı Unuttum Adını Yazmaktan...!
Yorgunum...!
Sana Susmayı Kabullenecek Kadar Geç Bir Zaman...
Artık Düşme Satırlarıma...
Ki Sen Satırlarıma Düştükçe Ben Acılara Düşüyorum!
Ki Sen Yazılınca Ben Siliniyorum...!!!
Terkedilmişliğin Hüznü Yalnızlığın Hazin Yüzü İçimde...
Gözlerim Dalgın Hüznüm Yorgun Düşlerim Solgun...
Sesimi Duyan Yok...!
Bu Çığlıklar Boşa Kimse Duymuyor Haykırışlarımı...
Kelimelerim Suskun...
Benim Neyime ki Çığlıklar, Bana Suskunluklar Gerek...!
''Gönderilmemiş aşk mektupları''
Sevmenin Acemisiyim Ben Hiç Sevenim Olmadı...
Öğretseydin Sevmeyi Hiç Bu Kadar Acı Çekermiydim...
Kim Bilir Kaç Kez Kendime Yakalandım, Kendimden Kaçarken?!
Ve Sustum Vicdan Sorgularında...
Susmaktan Çok Yoruldum...
Gündüzlere Sığmayınca, Geceyi Kabullenir Oldum...
Şimdi Cümlelerle Oynuyor Beynim...
Bu Oyunda Hep Düşüp Kalkıyorum...
Her Yanım Yara...
Her Yanım Vurgun...
Harflerim Kırık...
Kelimelerimin Kapısı Aralı...
Her An Yazıya Dönüşmeyi Bekliyor İçimdeki Ses...
Ne Konuşacak Kadarım Ne de Susmaktan Yanayım...
Anlamı Uzun Olan Bir Cümle Bulanıklığıyım...
Hangi Kelime Beni Özetleyebilir ki?
Hangi Dil Lisanımı Konuşur?
Ne Demeliydi ki İçim Bunca Yanmışlığı Üzerine?
Herkese ve Her Şeye Rağmen Yalnız Değilim Yalanının Ardına Saklanıp, Koyu Bir Yalnızlığı Yudumladığında Ne Söylemeliydi?
Onca Acıyı Dem Tutturan Hayatına mı Kızmalıydı?
En Suçlusu Kimdi Bozulan Hayatımın?
En Suçlusu Gidenler miydi?
Yoksa Gitmeyip Hep Acı Çektirenler mi?
Bir Bilinmezlik Üçgeni Arasından Oradan Oraya Savruluyorum...
Kendime Sorduğum Soruların Bile Cevaplarını Bulamıyorum...
Yine Ben mi Suçluyum?
Yoksa Tüm Konuşmalarımı Çalıp Bana Sadece Susmayı Bırakanlar mı?
Ne Kadar Didinsem Boş!
Öyle Geçti ki Vakit...
Sen Bile Kurtaramazsın Artık Beni...
Sen Bile Yarama Merhem Olmazsın...
Sen Bile...!
Geç Bir Zaman...
Git Desem Gitmezsin Belki Şimdi...
Ama Gel Desen Ben de Gelemem...
Her Şey İçin Geç...!
Yoruldum Adına Düşler Biriktirmekten...
Harflerin Kalemime Dolanmasın Artık...!
Ki Adımı Unuttum Adını Yazmaktan...!
Yorgunum...!
Sana Susmayı Kabullenecek Kadar Geç Bir Zaman...
Artık Düşme Satırlarıma...
Ki Sen Satırlarıma Düştükçe Ben Acılara Düşüyorum!
Ki Sen Yazılınca Ben Siliniyorum...!!!
Terkedilmişliğin Hüznü Yalnızlığın Hazin Yüzü İçimde...
Gözlerim Dalgın Hüznüm Yorgun Düşlerim Solgun...
Sesimi Duyan Yok...!
Bu Çığlıklar Boşa Kimse Duymuyor Haykırışlarımı...
Kelimelerim Suskun...
Benim Neyime ki Çığlıklar, Bana Suskunluklar Gerek...!
''Gönderilmemiş aşk mektupları''
