- Katılım
- 11 Mar 2014
- Mesajlar
- 266
- Tepkime puanı
- 6
- Puanları
- 38
DEĞER MİYDİ YAVRUM?
Seninle öğrendim, karakolların yolunu ve içini, seninle öğrendim: İftiraların ve suçlamanın acısını... Seninle öldürdüm, öğrencilere güveni. Meslek yıllarımın en acı tecrübesi olsan da, beni olduğum gibi olmaktan alıkoysan da sana kızgın ve kırgın değilim. Hiç ah edip beddua bile etmedim sana... Ama anlayamadım, anlayamıyorum hala...
Neydi seni küçücük yaşında ikinci kattan atlatan, gözünü öyle karartan. Gözünü ilk açtığında, yanında ilk gördüğün, seni kucaklayıp hastaneye koşturan ben olduğum için mi? Onun suçu dedin ifadende... Aslında o şok ve korkuyla bu isim mi gelmişti aklına? Ya onu söylediğinde ölüverseydin, ben kime neyi nasıl anlatırdım biliyor muydun? Ölmediğine senin için de benim için de sevindim anlıyor musun? Çünkü kendine geldiğinde Onun hiç bir günahı yok, onu çok seviyorum, beni ikmale bıraktığı için öyle dedim derken, kaldığın diğer altı dersi niye düşünmedin be yavrum Ya ilk ifaden de kalıp da beni yaşarken öldürseydin sevinir miydin? Yavrum.
Suçum, bir kere bile beş alamadığın, kaldırdığım her konuda bir kere bile bilip anlatamadığın, sorduğum her soruyu bilmiyorum diye cevapladığın, bir dersten ikmale bırakmam mıydı? Yoksa sana gösterdiğim ilgi sevgi yetmemiş miydi? Ayıp ettin yavrum, her iki sebep için de ayıp ettin. Geçiremezdim çünkü hak etmemiştin. Ve seni hepsi kadar sevdim, annen ve baban bu kadar verebilse, bilirdim...
Gerçek ortaya çıkınca ziyaretine geldim. Hastanede, gözlerini kaçırıp, yüzüme bakamadın neden? Suçlarken takındığın o cesaretine ne olmuştu aniden? Önce ailen geldiler okuldaki odama, bin kere ellerime sarıldılar, bağışla dediler. Bağışladım, gelip af diledin iyileşince, affettim... Ve gittin, bir daha görmedim seni. Kars'ın bilmem nerelerinde ve ne haldesin. Yaşadığını unutamazsın ama yaşadıklarını da unutma!
Duydukları ilk andan itibaren, inanamadıklarını defalarca dile getiren arkadaşlarımın desteklerini, alçılar içindeki seni dövmek için kinlenip yola düşen öğrencilerimi bak ben unutuyor muyum? Unutma yavrum Kars'ın serin yaylalarında, karlı dağlarında, çiçekli kırlarında rastlarsan bir zamanların umut dolu, öğrencileri için yaşayan öğretmenine, selam söyle ona!
AYTÜL KAHRAMAN
Seninle öğrendim, karakolların yolunu ve içini, seninle öğrendim: İftiraların ve suçlamanın acısını... Seninle öldürdüm, öğrencilere güveni. Meslek yıllarımın en acı tecrübesi olsan da, beni olduğum gibi olmaktan alıkoysan da sana kızgın ve kırgın değilim. Hiç ah edip beddua bile etmedim sana... Ama anlayamadım, anlayamıyorum hala...
Neydi seni küçücük yaşında ikinci kattan atlatan, gözünü öyle karartan. Gözünü ilk açtığında, yanında ilk gördüğün, seni kucaklayıp hastaneye koşturan ben olduğum için mi? Onun suçu dedin ifadende... Aslında o şok ve korkuyla bu isim mi gelmişti aklına? Ya onu söylediğinde ölüverseydin, ben kime neyi nasıl anlatırdım biliyor muydun? Ölmediğine senin için de benim için de sevindim anlıyor musun? Çünkü kendine geldiğinde Onun hiç bir günahı yok, onu çok seviyorum, beni ikmale bıraktığı için öyle dedim derken, kaldığın diğer altı dersi niye düşünmedin be yavrum Ya ilk ifaden de kalıp da beni yaşarken öldürseydin sevinir miydin? Yavrum.
Suçum, bir kere bile beş alamadığın, kaldırdığım her konuda bir kere bile bilip anlatamadığın, sorduğum her soruyu bilmiyorum diye cevapladığın, bir dersten ikmale bırakmam mıydı? Yoksa sana gösterdiğim ilgi sevgi yetmemiş miydi? Ayıp ettin yavrum, her iki sebep için de ayıp ettin. Geçiremezdim çünkü hak etmemiştin. Ve seni hepsi kadar sevdim, annen ve baban bu kadar verebilse, bilirdim...
Gerçek ortaya çıkınca ziyaretine geldim. Hastanede, gözlerini kaçırıp, yüzüme bakamadın neden? Suçlarken takındığın o cesaretine ne olmuştu aniden? Önce ailen geldiler okuldaki odama, bin kere ellerime sarıldılar, bağışla dediler. Bağışladım, gelip af diledin iyileşince, affettim... Ve gittin, bir daha görmedim seni. Kars'ın bilmem nerelerinde ve ne haldesin. Yaşadığını unutamazsın ama yaşadıklarını da unutma!
Duydukları ilk andan itibaren, inanamadıklarını defalarca dile getiren arkadaşlarımın desteklerini, alçılar içindeki seni dövmek için kinlenip yola düşen öğrencilerimi bak ben unutuyor muyum? Unutma yavrum Kars'ın serin yaylalarında, karlı dağlarında, çiçekli kırlarında rastlarsan bir zamanların umut dolu, öğrencileri için yaşayan öğretmenine, selam söyle ona!
AYTÜL KAHRAMAN
