- Katılım
- 13 May 2012
- Mesajlar
- 35,477
- Tepkime puanı
- 8,887
- Puanları
- 250
Bir Yalana inanmış Olmak...
Her şeyini kaybetsen de ,
merhametini kaybetme...
"Merhamet"
insanı insan yapan en önemli duygudur...
Her şeyini kaybetsen de,
İnsan tarafını kaybetme...
Seni sen yapan sadece 'O' İnsanî duygudur...
********************************************
Ayarını bozduğun kantar, gün gelir seni de tartar.
Zamanın birinde, yaşlı bir karı-koca varmış. Yaşlı kadın, tereyağı yaparmış ve eşi ise, karısının yaptığı tereyağını her gün yanı başındaki bakkala satarak geçimlerini sağlarlarmış.
Bakkal, yaşlı adama duyduğu güvenden ötürü getirdiği tereyağını hiç tartmazmış. Ancak bir gün acaba? demiş. Derken yaşlı adam gittikten sonra tereyağını, tartıya koyar ve 900 gram çektiğini görünce öfkelenir; Yarın geldiğinde, bunun hesabını sana sorarım ve bir daha da kendisinden tereyağı almam demiş. Bakkal öfkesinden ertesi günü, adamın gelmesini dört gözle beklemiş.
Velhasıl yaşlı adam ertesi günün sabahı elinde tereyağı ile bakkala girerken bakkalcı, sert bakışlarla yaşlı adama bakarak; Senden, bir daha tereyağı almayacağım der.
Yaşlı adam, şaşkınlık içinde üzüntüsünü belirtecek şekilde efendim! Bir yanlışım mı oldu? demiş.
Bakkalcı, efendi! Senin bana getirdiğin tereyağını tarttım, 900 gram geldi demiş. Bu yaptığın, ayıp değil midir?
Yaşlı adam, utanç içinde başını yere doğru eğerek; Efendim! Bizim terazimiz yoktur, sizin bakkaldan bir kilo şeker almıştık onu, tartı olarak kullanıyoruz diye cevap vermiş.
Bakkalcı, bu cevaptan sonra içine düştüğü utancın ağırlığını; iliklerine varıncaya kadar hissetmiş.
Demek ki kim ne ekerse, onu biçermiş. Ancak verdiğimiz değer kadar, değer görebiliriz. Bir ata sözü; “Ayarını bozduğun kantar, gün gelir seni de tartar” der.
Hikayenin ötesi kim ne kadar ders çıkarırsa, karı ve zararı o kadar’dır.
Her şeyini kaybetsen de ,
merhametini kaybetme...
"Merhamet"
insanı insan yapan en önemli duygudur...
Her şeyini kaybetsen de,
İnsan tarafını kaybetme...
Seni sen yapan sadece 'O' İnsanî duygudur...
********************************************
Ayarını bozduğun kantar, gün gelir seni de tartar.
Zamanın birinde, yaşlı bir karı-koca varmış. Yaşlı kadın, tereyağı yaparmış ve eşi ise, karısının yaptığı tereyağını her gün yanı başındaki bakkala satarak geçimlerini sağlarlarmış.
Bakkal, yaşlı adama duyduğu güvenden ötürü getirdiği tereyağını hiç tartmazmış. Ancak bir gün acaba? demiş. Derken yaşlı adam gittikten sonra tereyağını, tartıya koyar ve 900 gram çektiğini görünce öfkelenir; Yarın geldiğinde, bunun hesabını sana sorarım ve bir daha da kendisinden tereyağı almam demiş. Bakkal öfkesinden ertesi günü, adamın gelmesini dört gözle beklemiş.
Velhasıl yaşlı adam ertesi günün sabahı elinde tereyağı ile bakkala girerken bakkalcı, sert bakışlarla yaşlı adama bakarak; Senden, bir daha tereyağı almayacağım der.
Yaşlı adam, şaşkınlık içinde üzüntüsünü belirtecek şekilde efendim! Bir yanlışım mı oldu? demiş.
Bakkalcı, efendi! Senin bana getirdiğin tereyağını tarttım, 900 gram geldi demiş. Bu yaptığın, ayıp değil midir?
Yaşlı adam, utanç içinde başını yere doğru eğerek; Efendim! Bizim terazimiz yoktur, sizin bakkaldan bir kilo şeker almıştık onu, tartı olarak kullanıyoruz diye cevap vermiş.
Bakkalcı, bu cevaptan sonra içine düştüğü utancın ağırlığını; iliklerine varıncaya kadar hissetmiş.
Demek ki kim ne ekerse, onu biçermiş. Ancak verdiğimiz değer kadar, değer görebiliriz. Bir ata sözü; “Ayarını bozduğun kantar, gün gelir seni de tartar” der.
Hikayenin ötesi kim ne kadar ders çıkarırsa, karı ve zararı o kadar’dır.
