Banker bülom

BANKER BÜLOM



Biricik abim, can Bülom, kollarımda hayata son bakışınla sensiz kaldım. Oysa ben seninleyken de hep seni özledim, özendim, taklit ettim. Artık sen de bırakıp gittin beni.

Çılgın delikanlılık günlerinde peşinden ayrılmaz kuyruğun olarak futbol maçlarında takımında, müzik yaparken evimizin duvarlarını bile inleten basgitar tellerinde ve tüm muzurluklarında hep ben vardım. Sahne çalışman sona erip gecenin çok geç saatlerinde apartmanımızın merdiveninde çınlayan çizme seslerini duyana dek seni bekleyip, babamıza karşı seni korumak adına ve yeni savaşlara konu olmasın diye annem, ablam ve benim ne entrikalar çevirdiğimiz sanırım yıllar bile unutmadı.

Ama o gece eve geri dönüşlerinde getirdiğin sıcacık ekmeklerin, sabaha karşı yaptığın o değişik soslu makarnaların tadı bugün bile damağımdadır. Hele seninle cola kapışmalarımız nasıl unutulur ki.Artık ne ekmeklerin ne makarnaların ne de colanın tadı seninle paylaşılanlar kadar güzel.Biliyor musun bana kimse senin kadar güzel hocam demedi..

Buraya yazamadığım nice duygular , sözcükler var aslında. Fakat ben zaten bunların hepsini sana hep söyledim. Bu nedenle de hiç pişmanlığım yok. Senin de beni sevdiğine artık şimdilerde daha çok inanıyorum. Çünkü son dakikalarında bile ben var olabilmiştim yanında .Tek tesellim bu sensizlik için, sık sık bunu söyleyip kandırıyorum kendimi.Gidişin hiç kimseninki gibi değil, acısı,yaşattıkları bir başka.Ancak seni bekleyişimi,özleyişimi senin için kitaplaştırdığım her satırımı görüyorsun biliyorum.

Cenettinde bize yaşattığın kadar güzel günlerin olsun.Sen benim banker yüreklim,sen benim gitar ustam,sen benim ödüllü gazetecim,sen benim sana benzetildiğim anlar tek mutluluğumsun...
Aytül Kahraman
​