- Katılım
- 11 Eyl 2012
- Mesajlar
- 998
- Tepkime puanı
- 1,202
- Puanları
- 113
Daha ilkokul çağında öğrenmeye başlarız Atatürkün adını. Önce doğum tarihi,29 Ekim, 23 Nisan ve nihayet 10 kasım gelir. Aslında bu tarihlerin önemi ve yapılan devrimlerin, akıtılan kanların nedeni öğrendikçe büyüyen, düşündükçe anlam kazanan mevzulardır. Bağımsızlığın kazanılması, doğduğundan beri bağımsız yaşayan bizler için, ancak bağımlı olmanın nasıl olacağını hayal ederek anlaşılır. Hiç çabalamadan hakları verilen kadınların, kadın haklarının önemini anlaması için, biraz daha geniş düşünmesi gerekir. Atatürkü anlamak ve icraatlarını kavramak için önce var olanın değerini anlamalıyız. Sonrasında ise elimizdekilerin (bağımsızlık, cumhuriyet, devrimler vb.) yokluğunda neler olabileceğini, tüm bunların nasıl bir ortamda yoktan var edildiğini İşte o zaman, bizi bizden çok düşünen bu lider, üstün zekası ve yetenekleri ile bize kendisine hayran bırakır.
Neden üzülürüz 10 Kasımlarda? Atatürk öldü diye. Elbetteki böyle bir insanın daha uzun yaşaması Türkiye için çok daha hızlı bir gelişme sağlardı. Daha kısa zamanda daha büyük işler başarılabilir, Dünyadaki gelişim yarışına daha önden devam edebilirdik. Ancak Atatürk bir insandı. İnsan ömrünün sınırları ile sınırlıydı yaşam süresi. Bu sürede gereken kadarını yaptı ve gitti. Bu yüzden Atatürkün ölümüne üzülmek yerine birer Atatürk olmak gerekir.
10 Kasım ölüm yıldönümüdür. Sevilen bir kimseyi kaybetmenin acısıdır. Ancak 10 Kasımlarda Atatürkü aramak, yaşıyor olmasını dilemek tembelliktir, çalışmayı başkasından beklemenin işaretidir.O yapacağını yaptı. Şimdi sıra biz gençlerde. Kazanımlarımıza sahip çıkıp, geliştirmek,çalışmak, ilerlemek hatta koşmak bize düşüyor. Muhtaç olduğumuz kudret damarlarımızdaki asil kanda mevcuttur.
Ağlayalım Atatürke
Bütün dünya kan ağladı
Süleyman olmuştu mülke
Geldi ecel, can ağladı
Doğu batı cenup şimal
Aman tanrı bu nasıl hal
Atatürke erdi zeval
Memur mebusan ağladı
Atatürk'ün eserleri
Söyleyecek bundan geri
Bütün dünyanın her yeri
Ah çekti, vatan ağladı
Fabrikalar icat etti
Atalığın ispat etti
Varlığın Türke terketti
Döndü çarh devran ağladı
Bu ne kuvvet, bu ne kudret
Var idi bunda bir hikmet
Bütün Türkler İnön'İsmet
Gözlerimiz kan ağladı
Tren hattı tayyareler
Tükler giydi hep kareler
Semerkantla Buharalar
İşitti her yan ağladı
Siz sağ olun Türk gençleri
Çalışanlar kalmaz geri
Mareşalin askerleri
Ordular tümen ağladı
Zannetme ağlayan gülmez
Aslan yatağı boş kalmaz
Yalnız gidenler gelmez
Her gelen insan ağladı
Uzatma Veysel bu sözü
Dayanmaz herkesin özü
Koruyalım yurdumuzu
Dost değil, düşman ağladı
Aşık Veysel
Neden üzülürüz 10 Kasımlarda? Atatürk öldü diye. Elbetteki böyle bir insanın daha uzun yaşaması Türkiye için çok daha hızlı bir gelişme sağlardı. Daha kısa zamanda daha büyük işler başarılabilir, Dünyadaki gelişim yarışına daha önden devam edebilirdik. Ancak Atatürk bir insandı. İnsan ömrünün sınırları ile sınırlıydı yaşam süresi. Bu sürede gereken kadarını yaptı ve gitti. Bu yüzden Atatürkün ölümüne üzülmek yerine birer Atatürk olmak gerekir.
10 Kasım ölüm yıldönümüdür. Sevilen bir kimseyi kaybetmenin acısıdır. Ancak 10 Kasımlarda Atatürkü aramak, yaşıyor olmasını dilemek tembelliktir, çalışmayı başkasından beklemenin işaretidir.O yapacağını yaptı. Şimdi sıra biz gençlerde. Kazanımlarımıza sahip çıkıp, geliştirmek,çalışmak, ilerlemek hatta koşmak bize düşüyor. Muhtaç olduğumuz kudret damarlarımızdaki asil kanda mevcuttur.
Ağlayalım Atatürke
Bütün dünya kan ağladı
Süleyman olmuştu mülke
Geldi ecel, can ağladı
Doğu batı cenup şimal
Aman tanrı bu nasıl hal
Atatürke erdi zeval
Memur mebusan ağladı
Atatürk'ün eserleri
Söyleyecek bundan geri
Bütün dünyanın her yeri
Ah çekti, vatan ağladı
Fabrikalar icat etti
Atalığın ispat etti
Varlığın Türke terketti
Döndü çarh devran ağladı
Bu ne kuvvet, bu ne kudret
Var idi bunda bir hikmet
Bütün Türkler İnön'İsmet
Gözlerimiz kan ağladı
Tren hattı tayyareler
Tükler giydi hep kareler
Semerkantla Buharalar
İşitti her yan ağladı
Siz sağ olun Türk gençleri
Çalışanlar kalmaz geri
Mareşalin askerleri
Ordular tümen ağladı
Zannetme ağlayan gülmez
Aslan yatağı boş kalmaz
Yalnız gidenler gelmez
Her gelen insan ağladı
Uzatma Veysel bu sözü
Dayanmaz herkesin özü
Koruyalım yurdumuzu
Dost değil, düşman ağladı
Aşık Veysel
Moderatör tarafında düzenlendi:
