- Katılım
- 13 May 2012
- Mesajlar
- 35,477
- Tepkime puanı
- 8,888
- Puanları
- 250
İKİ PARALIK ADAMLAR - Abdurrahim Karakoç Şiiri
Ben beni benden korursam insanım
Verdiğim sözde durursam insanım.
Bastığım her yer sırattır mutlaka
Şaşmadan doğru yürürsem insanım...
"Vefası olmayan, şefkati olmayan, düşüncesi olmayan,
samimiyeti olmayan, gayesi olmayan, cesareti olmayan,
imanı olmayan, vicdanı olmayan, güzel ahlakı olmayan,
basireti olmayan, edebi olmayan ve nihayet aşkı olmayan
adam olamaz."
İKİ PARALIK ADAMLAR
Siz mesela Emine’ler, Mehmed’ler,
Kıdıklasam gülersiniz değil mi?
Siz aklı kısalar, derdi dehşetler
Kıdıklasam, gülersiniz değil mi?
Sarmış kalbinizi bir çelik perde,
Aşk duygunuz mahkûm kalmış içerde.
Ağlanacak, hatta ölecek yerde
Kıdıklasam, gülersiniz değil mi?
Huzurla bir lokma yiyemeyenler,
Gönlünce bir urba giyemeyenler,
Hâksızlığa “hayır” diyemeyenler,
Kıdıklasam, gülersiniz değil mi?
Yoksulluk bir yanda, zulüm bir yanda
Farz et ki, esirsin bir yıkık handa.
Gülmenin çılgınlık olduğu anda
Kıdıklasam, gülersiniz değil mi?
Siz her saat sarhoş, her zaman toklar,
Eğlenceden gayri kaygısı yoklar,
Aç komşuyu düşünmeyen buldoklar
Kıdıklasam, gülersiniz değil mi?
Ne desem, ne yazsam hepsi nâfile!
Düzelmez hâliniz itiraf ile...
Gülmek, yüz kızartan suç olsa bile
Kıdıklasam, gülersiniz değil mi?
Ar, namus deyince kaldır öte at,
Millet dâvâsına yanaşma, yan yat.
Ruh gebermiş, deri diri, bu ne halt!
Kıdıklasam, gülersiniz değil mi?
Îmândan, ahlâktan soysalar sizi,
Beton heykel gibi koysalar sizi...
Şöyle böğrünüzü, ya midenizi
Kıdıklasam, gülersiniz değil mi?
Siz iki paralık gülünç kişiler,
Hop demeden dişleriniz ışılar.
Siz şuur yoksulu, sebep başılar
Kıdıklasam, gülersiniz değil mi?
ABDURRAHİM KARAKOÇ
Ben beni benden korursam insanım
Verdiğim sözde durursam insanım.
Bastığım her yer sırattır mutlaka
Şaşmadan doğru yürürsem insanım...
"Vefası olmayan, şefkati olmayan, düşüncesi olmayan,
samimiyeti olmayan, gayesi olmayan, cesareti olmayan,
imanı olmayan, vicdanı olmayan, güzel ahlakı olmayan,
basireti olmayan, edebi olmayan ve nihayet aşkı olmayan
adam olamaz."
İKİ PARALIK ADAMLAR
Siz mesela Emine’ler, Mehmed’ler,
Kıdıklasam gülersiniz değil mi?
Siz aklı kısalar, derdi dehşetler
Kıdıklasam, gülersiniz değil mi?
Sarmış kalbinizi bir çelik perde,
Aşk duygunuz mahkûm kalmış içerde.
Ağlanacak, hatta ölecek yerde
Kıdıklasam, gülersiniz değil mi?
Huzurla bir lokma yiyemeyenler,
Gönlünce bir urba giyemeyenler,
Hâksızlığa “hayır” diyemeyenler,
Kıdıklasam, gülersiniz değil mi?
Yoksulluk bir yanda, zulüm bir yanda
Farz et ki, esirsin bir yıkık handa.
Gülmenin çılgınlık olduğu anda
Kıdıklasam, gülersiniz değil mi?
Siz her saat sarhoş, her zaman toklar,
Eğlenceden gayri kaygısı yoklar,
Aç komşuyu düşünmeyen buldoklar
Kıdıklasam, gülersiniz değil mi?
Ne desem, ne yazsam hepsi nâfile!
Düzelmez hâliniz itiraf ile...
Gülmek, yüz kızartan suç olsa bile
Kıdıklasam, gülersiniz değil mi?
Ar, namus deyince kaldır öte at,
Millet dâvâsına yanaşma, yan yat.
Ruh gebermiş, deri diri, bu ne halt!
Kıdıklasam, gülersiniz değil mi?
Îmândan, ahlâktan soysalar sizi,
Beton heykel gibi koysalar sizi...
Şöyle böğrünüzü, ya midenizi
Kıdıklasam, gülersiniz değil mi?
Siz iki paralık gülünç kişiler,
Hop demeden dişleriniz ışılar.
Siz şuur yoksulu, sebep başılar
Kıdıklasam, gülersiniz değil mi?
ABDURRAHİM KARAKOÇ